คำพูดที่ทำให้คุณต้องน้ำตาไหล! เมื่อเด็กวัย 4 ขวบพูดกับแม่ก่อนสิ้นใจ!

        สำหรับพ่อแม่แล้วไม่มีสิ่งใดสำคัญมากกว่าลูกของตนเอง และถ้าหากลูกต้องมาตายมันทำให้คนที่เป็นพ่อแม่ต้องเสียใจมากที่สุด มีครอบครัวหนึ่งรัฐแมริแลนด์ คุณแม่รูธ(Ruth) ที่ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น คือลูกชายวัย 4 ขวบ โนลาน (Nolan) ที่ต้องทุกข์ทรมานจากโรค "มะเร็งกล้ามเนื้อลาย"  เนื้องอกที่เกิดจากเซลล์ซึ่งคล้ายกล้ามเนื้อลาย  ถูกตรวจพบเมื่อปีค.ศ 2015 เดือนพฤศจิกายน  โนลานก็พยายามต่อสู้กับโรคร้ายนี้มาตลอดด้วยความเข้มแข็ง แต่แล้ววันหนึ่ง..

        การต้องต่อสู้กับโรคร้ายมะเร็งเป็นสิ่งที่ไม่ง่าเลย แต่18 เดือนที่ผ่านมา โนลานเข้มแข็งมาโดยตลอด ร่างเริงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น คุณแม่รูธได้บันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับลูกชายโนลานมาตลอดและโพสลงบนเฟซบุ๊กของเธอ ว่าลูกชายของเธอเข้มแข็งพร้อมต่อสู้กับโรคร้ายมาตลอดจนวันนี้ วันที่ 7กุมภาพันธ์ 

        แต่ที่ใจสลายไม่ใช่เพราะเส้นทางที่ต้องต่อสู้กับโรคร้าย  แต่เป็นสิ่งที่โนลานพูดกับแม่

        รูธได้เขียน "ขณะที่ฉันพาโนลานไปหาหมอครั้งสุดท้าย ฉันรู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างที่ผิดปกติคือ เขาไม่กินอะไรมาหลายวันแล้วได้แต่อาเจียนอย่างหนัก  เขาติดเชื้อแบคทีเรียClostridium difficile ซึ่งก่อให้เกิดอาการท้องเสียรุนแรง ฉันรู้ว่าโนลานก็รู้สึกเหมือนกัน"

        วันหนึ่ง รูธ โนลานและคุณหมอที่รักษานัดทุกคนมาร่วมประชุมกัน รูธเห็นสายตาของลูกชายแสดงอาการเจ็บปวดมากระหว่างการรักษาโนลานได้ต่อสู้กับโรคด้วยความเข้มแข็งและพูดตรงไปตรงมา จากการทำCT สแกนคุณหมอพบก้อนเนื้อร้ายขนาดใหญ่ที่หน้าอก คุณหมอจึงรีบทำการผ่าตัดไม่เช่นนั้นเนื้อร้ายจะไปกดทับหลอดลมที่หัวใจได้

        เซลล์มะเร็งแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว คุณหมอใช้ทุกวิธีทางแล้วในการรักษาแต่ก็จนปัญญาเพราะเชื้อได้ดื้อยาต่างๆ ทำได้เพียงให้ยาบรรเทาความเจ็บปวดให้แก่โนลานเท่านั้น

        คืนสุดท้ายโนลานวาดรูปงานศพและคนแบกโรงศพของตนเอง บรรยากาศงานและเลือกสีเสื้อผ้าที่ตนอยากใส่ในงานศพ และพูดกับรูธว่า "แม่ครับผมรักแม่มากนะครับ พร้อมใบหน้าที่ยิ่มแย้ม"

        โนลานไม่ยอมให้รูธห่างจากตัวเลยจนถึงวินาทีสุดท้ายที่โนลานลับตาลง!!  ชีพจรของโนลานค่อยๆลดต่ำลง ปริมาณออกซิเจนลดลงและในที่สุด…..

        ฉันไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้หรอกว่า "การเซ็นหนังสือแสดงเจตนาไม่รับการรักษาเพื่อยื้อชีวิต มันรู้สึกอย่างไร?" รถพยาบาลที่รอนำร่างของเด็กชายที่ไร้วิญญาณกลับบ้าน

        รูธได้โพสข้อความว่า "ลูกชายของฉันเป็นวีรบุรุษ กล้าหาญ เขาทำให้คนทั้งโลกเปลี่ยนแปลงมุมมองชีวิตที่แตกต่างออกไป เขาต่อสู้จนถึงวินาทีสุดท้าย" ฉันมองดูเขาเติบโตในระยะเวลาสั้นๆแค่ 4 ปี ถ้าหากชีวิตคนเรามีเวลาเพียงน้อยนิดเท่านี้ เขาจะทำอะไรได้?

        รูธได้โพสข้อความต่ออีกว่า "เราควรพยายามทำการวิจัยโรคให้มากขึ้น เพื่อให้ทุกคนที่เป็นโรคนี้ยังมีความหวัง ไม่ต้องจากไปเหมือนโนลานเมื่ออายุยังน้อยแบบนี้ " ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวมากเมื่อต้องไปอาบน้ำ เพราะพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำที่ก่อนเคยมีเด็กชายตัวน้อยๆนอนเล่นอยู่ตรงนั้นประจำ แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว!

        ใจสลาย!! แต่เชื่อว่าโนลานคงอยู่บนสวรรค์เป็นฑูตสวรรค์น้อยๆ ที่มีความสุขไม่เจ็บไม่ไข้ .....

แปลและเรียบเรียงโดยLIEKR