วันแต่งงาน ภรรยาเอาเงินที่จะใช้ซื้อแหวนให้เธอ เอามาซื้อมือถือใหม่ให้ผม คืนนั้นเราสองคนเล่นมือถือทดลองเสียงเรียกเข้ากัน แล้วก็รู้สึกว่า ชีวิตก็เหมือนเสียงเรียกเข้ามือถือ ดังกังวาน เต็มไปด้วยความหวัง นับจากวันนั้น เขาก็ได้รับสายจากเธอบ่อยๆ : "ที่รัก เลิกงานแล้วซื้อกับข้าวมาด้วยนะคะ" "ที่รัก ฉันรักคุณ" "ที่รัก คืนนี้ไปกินข้าวบ้านคุณแม่กันนะคะ"

        เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาลืมชาร์จแบตมือถือ แล้วก็ยังต้องทำโอที กว่าครึ่งคืนถึงได้กลับถึงบ้าน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าภรรยาร้องไห้จนตาแดง ที่แท้เริ่มตั้งแต่เวลาที่เขาเลิกงาน เธอก็โทรหาเขาทุกๆ 15 นาที จนกระทั่งเขาผลักประตูเข้ามา "ผมไม่ใช่เด็กๆแล้ว จะเป็นอะไรไปได้ยังไง" เธอรู้สึกกลัวว่าเขาไม่รับโทรศัพท์เพราะเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาลูบหัวเธอ แล้วยิ้ม "เด็กโง่" แล้วนับตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เคยลืมชาร์จแบตมือถืออีกเลย

         ต่อมาเขาได้เลื่อนขั้น มีเงินเยอะขึ้น มือถือก็เปลี่ยนไปแล้วหลายเครื่อง แล้ววันนึงเขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังติดภรรยาเรื่องแหวนอยู่ เขาก็เลยพาเธอไปร้านขายจิวเวอรี่ให้เธอเลือก : "เอาแหวนมาใส่แล้วได้ประโยชน์อะไรฮึ? ซื้อมือถือให้ฉันดีกว่า ฉันจะได้เอาไว้ใช้ติดต่อกับคุณ" แล้วเขาก็ซื้อมือถือให้เธอ

(เป็นเพียงรูปประกอบเท่านั้น)

        วันนั้น พวกเขาคนนึงอยู่ในห้องนอน อีกคนอยู่ในห้องรับแขก แล้วก็ส่งข้อความคุยกันอย่างสวีทหวานชื่น คืนนึง เขาเล่นไพ่กับเพื่อนจนเพลินลืมเวลา เธอก็เลยโทรหาเขา "คุณอยู่ที่ไหนคะ ทำไมยังไม่กลับบ้าน" "ผมเล่นไพ่อยู่บ้านเพื่อน" "คุณจะกลับมากี่โมง" "อีกสักพักมั้ง" แพ้แล้วก็ชนะ ชนะแล้วก็แพ้ ภรรยาก็โทรมาซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ฝนเริ่มตกแรงขึ้น ภรรยาก็โทรมาอีก 「คุณอยู่ไหนแล้ว ทำอะไรอยู่ รีบกลับบ้านได้แล้ว" "ผมบอกคุณแล้วไง ผมอยู่บ้านเพื่อน ฝนตกออกจะหนักผมจะกลับได้ยังไง" "งั้นคุณบอกที่อยู่มา เดี๋ยวฉันไปรับ" "ไม่ต้อง!" เพื่อนๆที่เล่นไพ่อยู่ด้วยกันก็มองยิ้มๆ "เมียคุมหนักเลยนะเนี่ย" เขาก็เลยปิดมือถือไป

        ฟ้าสางแล้ว เขาแพ้จนไม่เหลือสักสตางค์ในกระเป๋า เพื่อนก็เลยพาเขาไปส่งบ้าน ประตูปิดอยู่ ภรรยาเขาไม่อยู่บ้าน แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แม่ยายโทรมา เสียงสะอื้น : "แกขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปตามหาเธอท่ามกลางสายฝน ไปบ้านเพื่อนเธอทีละหลังๆ แล้วก็เกิดอุบัติเหตุ แกโดนรถชน แกจากพวกเราไปแล้ว" เขาเปิดดูข้อความ เธอทิ้งไว้ว่า "คุณลืมแล้วหรอ วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา เดี๋ยวฉันไปหาคุณ อย่าไปไหนนะ ฉันมีร่ม"

        เธอไปตามหาเขา แต่เธอจะไม่กลับมาอีกแล้ว เขาน้ำตาไหลพราก ค่อยๆอ่านข้อความ เขารู้สึกเหมือนโลกกำลังแตกสลายไปต่อหน้า ภรรยาของเขาจากไป 3 เดือนแล้ว แต่เขายังคงนอนฝันร้ายทุกคืน ไม่อยากทำงาน คิดถึงแต่เธอทั้งวัน อยากไปหาเธอ...

        วัตถุประสงค์ของบทความนี้ ก็คืออยากให้คุณถนอมสิ่งที่มีค่าในมือ อย่าให้คนที่รักคุณต้องเจ็บปวด อย่ารอจนสูญเสียไป แล้วจะมานึกเสียดาย เสียใจ