รางวัลแห่งความสำเร็จ มีไว้ให้นักสู้ ที่ไม่ย่อท้อเสมอ เหมือนกับสาวยาคูลท์คนนี้ แม้จะอายุน้อยเพียง 27 ปี ทำงานมาแล้ว 5 ปี แต่อาศัยความมัธยัสถ์ออมเงิน จนลูกบ้านให้แม่สำเร็จในที่สุด

 

    โดย “ชลาลัย ไพลธุรี” หรือ “เมย์” สาวฉะเชิงเทรา อายุเพียง 27 ปี ได้ให้สัมภาษณ์ ที่มาของความแข็งแกร่งและแง่มุมในการดำเนินชีวิตของเธอโดยเธอเล่าว่า...

 

 

    เธอคนนี้เรียนจบในระดับชั้น ปวส. เทียบเท่าอนุปริญญา และเริ่มหางานทำอาชีพแรกก็ คือ “เสมียน” ให้กับบริษัทยาคูลท์ ซึ่งทำได้ราว 6 เดือน คิดอยากจะเปลี่ยนงาน แต่ไม่ได้มองหาไกลที่ไหน เธอเลือกที่จะเป็นสาวยาคูลท์ เพราะคิดว่าตัวเองก็น่าจะทำได้ เนื่องจากเชื่อว่าตัวเองมีความรับผิดชอบสูง จึงนำเรื่องนี้ไปปรึกษาอดีตหัวหน้า ซึ่งพูดกับเธอว่า “ไม่ต้องห่วง…เมย์ เธอทำได้อยู่แล้ว”

 

 

    หลังจากนั้นเธอได้เข้าอบรมจนคล่องตัว ก่อนจะเข้ามาทำงานจริงในวันแรก โดยแรกเริ่มจะได้เป็นเพียงผู้ติดตามสาวรุ่นพี่ขี่รถจักรยานยนต์ไปส่งยาคูลท์ เพื่อเรียนรู้งาน และกล่าวทักทายลูกค้า เธอบอกว่า “วันแรกรู้สึกสนุกกับการทำงานแบบนี้มาก อยากจะทำต่อไปในวันรุ่งขึ้น จะได้เจอลูกค้ามากหน้าหลายตา และนำที่อบรมมาใช้ เราทำได้”

    กระทั่งผ่านไป 1 เดือน ความรู้สึกเหนื่อยล้าเริ่มเข้ามา…เธอจึงถามตัวเองว่า...เรามาถูกทางแล้วใช่ไหม ทำไมได้คุยกับลูกค้าแล้วมีความสุข...ความรู้สึกแบบนี้คืออะไร หลายสิ่งตีกันอยู่ในหัวของเธอ จนผ่านไป 4 เดือน เธอก็ได้เป็นตัวจริง โดยมีเขตรับผิดขอบของตัวเอง ได้แก่ “เขตวัดสมานรัตนาราม” อ.เมือง จ.ฉะเชิงเทรา

 

 

    “พอเอาเข้าจริง ๆ ตอนที่เรามาเป็นสาวยาคูลท์ แตกต่างจากการติดตามสาวยาคูลท์รุ่นพี่มาก ๆ เพราะหนูต้องรับผิดชอบทุกอย่าง บริหารพื้นที่ให้ได้ บริหารการเดินทาง การขนส่งยาคูลท์ให้กับลูกค้า พื้นทีไหนเช้า พื้นที่ไหนเวลาใด หนูก็ต้องเป็นคนจัดเวลาให้ลงตัวมากที่สุด เพราะเมื่อเราออกจากบ้านแล้ว นั้นคือเวลางาน ฉะนั้นสิ่งที่คุ้มค่ากับการที่เราตื่นเช้า คือ ทำงานให้เต็มที่ที่สุด ไม่ปล่อยให้เวลาทุกนาทีสูญเสียไป”

    แต่สิ่งที่ไม่เคยหายไปจากใบหน้าเลยก็คือ…รอยยิ้มที่สดส่าเริง เธอพูดติดตลกว่า “แต่หนูไม่ได้ยิ้มตลอดเวลานะคะ แบบนั้นเดี๋ยวคนมองว่าบ้า (หัวเราะ)” แม้วันนี้เขาไม่ซื้อสินค้าเรา แต่ครั้งต่อไปอาจจะเปิดใจรับเราเข้าไปก็ได้ วันนี้ไม่ซื้อ แต่เขาได้เห็นหน้าตาเราแล้ว ครั้งต่อไปก็มีสิทธิ์ได้คุยกันมากขึ้น สุดท้ายกลายเป็นลูกค้าประจำก็มี

 

 

    สาวยาคูลท์คนนี้แม้อายุงานจะไม่มาก เธอเดินอยู่บนเส้นทางที่มีผู้คนเรียกว่า “สาวยาคูลท์” เพียง 5 ปี 6 เดือน แต่ก็ความสำเร็จในระดับเริ่มต้น เพราะเธอได้รับการคัดเลือกให้ได้รับรางวัลท่องเที่ยวในประเทศ แม้หลายคนจะมองว่า ในประเทศก็สามารถใคร ๆ เก็บเงินไปเที่ยวได้ แต่ความภาคภูมิใจทั้งหมดนั้น ทำให้เธอได้มาจาก 2 มือที่เธอลงมือทำ

    เธอกำลังจะเล่าอดีตให้ฟังว่า เธอมีพี่น้อง 2 คนซึ่งเธอเป็นผู้น้อง อายุน้อยกว่าพี่ชาย 10 ปี และได้รับการเลี้ยงดูจากผู้เป็นยาย เพราะพ่อแม่แยกทางกัน ทำให้ช่วง 2 ปีสุดท้ายก่อนจบ เธอเลือกที่จะทำงานพาร์ตไทม์หาเงินส่งตัวเองเรียนจนจบ ปวส.ดังกล่าว ซึ่งครอบครัวของเธอก็ไม่ได้มีฐานะอะไร ทุกก้าวที่ทำได้สำเร็จ จึงเป็นเสมือนของขวัญจากน้ำพักน้ำแรงที่พยายามทุ่มเทลงไป

 

 

    ภายในปีแรก ความฝันที่อยากจะมีบ้านเป็นของตัวเอง เธอขอกู้ซื้อบ้านทาวเฮาส์ราคา 7 แสน และปีถัดมาก็เก็บเงินผ่อนรถกระบะเอาไว้ใช้ในครอบครัว รวมถึงเงินอีกก้อนที่นำไปปลูกบ้านให้แม่อีกหลัง เธอกล้าพูดได้ว่า จากเด็กที่พยายามเรียนหนังสือ และทำงานหาเงินเพื่อครอบครัว ทำให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นมาจากการเป็นสาวยาคูลท์

    หากใครอยากรู้ว่า เธอเก็บเงินอย่างไร เธอบอกว่าเงินเดือนของเธอจะถูกแบ่งออกเป็นดังนี้ เธอจะมีบอร์ดเอาไว้เขียนว่า รายจ่ายเบ็ดเตล็ดในเดือนนี้เท่าไหร่ ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าบ้าน ค่ารถ เงินให้ลูกไปโรงเรียน ส่วนที่ 2 หักออกไป 5,000 บาท ฝากธนาคาร หรือหากไม่เก็บเป็นเงินก็ลงทุนเป็นฉลากออมทรัพย์ ถูกบ้างไม่ถูกบ้างก็แล้วแต่โชค และส่วนสุดท้ายเป็นเงินที่เหลือไว้ใช้จ่ายแต่ละเดือน ขณะที่สามีก็มีอาชีพรับจ้างก่อสร้างทั่วไป รายได้ก็อาจจะไม่แน่นอนในแต่ละเดือน

    นอกจากนี้สิ่งที่เธอได้รับจากอาชีพสาวยาคูลท์ คือ มิตรภาพจากลูกค้า และการเรียนรู้ธรรมชาติของเพื่อนมนุษย์ พูดแบบไหนลูกค้าถึงจะรัก ซึ่งทั้งหมดอาศัยความอดทน เพราะเธอบอกว่า “มันต้องมีสักวันที่เราไปอยู่ในใจเขาจนได้”

ข้อมูลและภาพจาก ยาคูลท์ / dailynews