เธอเป็นแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงในไต้หวัน เธอมักจะแต่งตัวเรียบร้อย ทาเล็บสวยและไว้ทรงผมสั้นๆ ดูสดใสและสวยงามมาก เมื่อพูดถึงความเป็นมืออาชีพ ด้วยประสบการณ์หลายสิบปี เธอได้กลายเป็น "ศาสตราจารย์ทางด้านดูแลสุขภาพ" สำหรับโรคของผู้หญิงและมีบุตรยากในไต้หวัน

        มี ค น ไ ข้ ผู้หญิงจำนวนมากเนื่องจากภาระทางครอบครัว ส่งผลทำให้พวกเธอไม่สบายหนักและต้องมาขอคำปรึกษากับเธอ เธอมักจะแนะนำให้คนไข้ทุกคนว่า "ควรดูแลสุขภาพให้ดีๆ ถ้าร่างกาย อ่ อ น แ อ เด็กที่ ค ล อ ด ออกมาในอนาคต จะมี ปั ญ ห า ท า ง ม้ า ม และ ก ร ะ เ พ า ะ อาหาร และจะรักษายากด้วย"

        เธอยังสังเกตเห็นว่า "สาเหตุที่ ป่ ว ย ข อ ง ค น ไ ข้ ที่ยังไม่ได้ค้นพบหรือถูก เ พิ ก เ ฉ ย อย่างจงใจ มักจะมีเหตุผลของตนเองในการถูกระงับ" และในฐานะที่เป็นผู้หญิง เธอสามารถตรวจชีพจรของ ค น ไ ข้ ผู้หญิงได้อย่างแม่นยำและให้การรักษาที่เหมาะสม แม้แต่นักร้องชื่อดังของญี่ปุ่น Amuro Namie ก็มาปรึกษาวิธีการดูแลสุขภาพกับเธอ

        อย่างไรก็ตามมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่า คุณหมอที่ได้รับการเคารพอย่างเธอนั้นเกิดในครอบครัวที่รักลูกชายมากกว่า พ่อแม่หวังแค่ว่าให้เธอกลายเป็นคนงานธรรมดาคนหนึ่งก็พอ.. เพราะครอบครัวของเธออาศัยขายสมุนไพรหาเลี้ยงชีพ เธอจึงต้องคอยช่วยล้างทำความสะอาดสมุนไพรให้

        ครอบครัวขายสมุนไพร ฟังดูค่อนข้างจะดูดีนะ แต่เนื่องจากเธอมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน ครอบครัวของเธอจึงไม่ร่ำรวย เพราะเธอคอยช่วยเหลือเพื่อนนักเรียนคนหนึ่ง และก็ได้รับเชิญให้ไปเที่ยวบ้านของเพื่อนคนนั้น ปรากฏว่าครอบครัวของเพื่อนเป็นคนมีเงินมาก และอยากจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอให้ไปเรียนในโรงเรียนที่ดีกว่า

        อย่างไรก็ตามพ่อแม่ของเธอแกรงใจจึงปฏิเสธไปและชอบพูดกับเธอว่า "ผู้หญิงต้องเรียนเยอะทำไม เดี๋ยวก็แต่งงานไปก็ต้องไปเป็นแม่บ้านแล้วอยู่กับคนอื่นแล้ว" เธอฟังแล้วรู้สึก น้ อ ย ใ จและ เ สี ย ใ จ มาก อย่างไรก็ตามเธอเข้าใจดีเสมอว่า การเรียนหนังสือเป็นทางเดียวที่จะพาเธอไปสู่อนาคตที่ดี

        ในช่วงปี 1960 โรงงานอิเล็กทรอนิกส์เริ่มเพิ่มขึ้น แม่ของเธอเสนอว่าให้เธอออกจากโรงเรียนไปทำงานโรงงานช่วยครอบครัวหาเงิน แต่เธอก็ยังยืนยันจะเรียนต่อ พ่อเลยบอกกับเธอว่า "เด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงก็เท่ากันหมด ถ้าลูกสามารถสอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลได้ ก็ไม่ต้องไปทำงานในโรงงาน"

        ในตอนเรียน เธอได้ยินว่าการทำงานพยาบาลดีกว่างานของโรงงาน ถ้ามีความรู้หรือทักษะวิชาชีพ ก็จะมีโอกาสไปทำงานในอเมริกา ในช่วงที่เธอเริ่มฝึกงาน เธอก็ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนพยาบาลในตัวจังหวัดด้วยกัน

        หลังจากเข้าเรียนในโรงเรียนพยาบาล ด้วยความ ก ด ดั น จากหน่วยฝึกงานกับการเรียน ทำให้เธอ เ ค รี ย ด มากๆ และเกิดความคิดอยากจะหยุดเรียนไปก่อน หลังจากปรึกษากับแม่ไม่คาดคิดว่าแม่จะตอบเธอว่า "แล้วแต่หนู ผู้หญิงยังไงก็จะแต่งงานไปอยู่กับครอบครัวคนอื่นอยู่ดี"

        คำพูดของแม่ยิ่ง ก ร ะ ตุ้ น ทำให้เธออยากจะสู้ต่อไป และสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จในด้านการศึกษา และได้เลื่อนตำแหน่งจากพยาบาลธรรมดาไปจนถึงหัวหน้าของพยาบาล ต่อมาอาจเป็นเพราะความ ก ด ดั น ในการทำงาน ร่างกายของเธอเริ่มไม่ไหว หลังจากกินยาจีนและทำการฝังเข็มได้ระยะเวลาหนึ่ง สภาพร่างกายของเธอก็ลับมาดีขึ้นเรื่อยๆ

        เธอยังหาเวลาไปเรียนในมหาวิทยาลัยการแพทย์ของไทเป เรียนวิชาด้านการแพทย์แผนจีนและการแพทย์แผนตะวันตก หลังจากสำเร็จการศึกษาก็ได้รับใบอนุญาตและไปเป็นคุณหมอในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในไทเป แล้วยังคงเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์และเภสัชศาสตร์แผนจีนแห่งนครปักกิ่งเพื่อศึกษาระดับปริญญาเอก

        ด้วยความพยายามของตัวเองเธอได้เอาชนะชะตากรรมของตัวเอง หลังจากทำงานอย่างหนักมาหลายสิบปี ตอนนี้เธอเริ่มวางแผนจะไปทำสิ่งที่ตัวเองยังไม่เคยทำ "ฉันจะไปเรียนว่ายน้ำ เต้นรำหรือเรียนภาษา ฉันชอบไปญี่ปุ่นก็เรียนภาษาญี่ปุ่น"

        นี่คือชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อตัวเอง เชื่อว่าจะสามารถสร้างกำลังใจให้กับผู้หญิงหลายคนได้ ตราบใดที่คุณมีความพยายามสูง อนาคตของคุณคุณจะเป็นคนตัดสินชีวิตของตัวเองอย่างแน่นอน ทีมงานขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ 

แปลและเรียบเรียงโดย LIEKR