การให้อภัยผู้อื่น คือ “การปลดปล่อยตนเอง”

    เมื่อไม่มีใครรู้สึก “ห่วงใย” คุณ ก็ต้องห่วงใยตัวเองให้ดี

    เมื่อไม่มีใคร “รัก” คุณ ก็ควรรักตนเอง เพราะในชีวิตไม่มีอุปสรรคใดที่ไม่สามารถข้ามผ่านมันไปได้

    คนเราทุกคนล้วนมี “ความยินดี” ของตัวเอง และทุกคนก็มีความเศร้าของตัวเอง

    คนเราทุกคนมี “ความสุข” ของตัวเอง

    คนเราทุกคนมี “ความทุกข์” ของตัวเอง

    เมื่อ “เหนื่อย” แล้วก็พักผ่อน

    เมื่อ “หัวใจเมื่อยล้า” แล้ว ก็สงบเงียบสักครู่

    ถ้าเบิกบานใจก็ยิ้ม ถ้ามีความทุกข์ใจก็รอสักครู่ เมื่อมันผ่านไปแล้วค่อยยิ้ม

    เวลา “ร้องไห้” ไม่ได้แสดงว่าต้องมีความทุกข์ในใจเสมอไป

    เวลา “ยิ้ม” ก็ไม่ได้แสดงว่ามีความสุขเสมอไป

    คนที่มีความสุขในชีวิต ไม่ได้แสดงว่าไม่เคยประสบเรื่องปวดหัวนะ!

    คนที่มีความทุกข์ ไม่ได้แสดงว่าไม่เคยมีความสุข!

    ยอมให้คนอื่นเห็นคุณใช้ชีวิตโดยปราศจากหัวใจและปอด

    ไม่อยากให้คนอื่นมองเห็นความชัดเจนเกินไป

    เมื่อเวลา “ปวดใจ ทุกข์ใจ” ก็นั่งลงกอดตนเองสักครู่

    แล้วให้อภัยคนอื่น เพื่อ “ปลดปล่อยตนเอง”

    ไม่ใช่ว่า “ความอยุติธรรม” ทุกอย่างสามารถร้องทุกข์ได้ทั้งหมด

    ไม่ใช่ว่า “ความในใจ” ทั้งหมดจะสามารถพูดออกมาได้

    “เรื่องบางเรื่อง” มีแต่เราเท่านั้นที่สามารถเข้าใจได้

    “คำพูดบางคำ” ก็ได้แต่พูดให้ตนเองฟังเท่านั้น

    เมื่อ “รู้สึกหนาว” ก็สามารถหามุมหนึ่งเพื่อสร้างความอบอุ่นได้

    แต่เมื่อ “ใจหนาว” แล้ว ก็ยากที่จะทำให้มันกลับมาอบอุ่นได้อีกครั้ง

    โลกของคนสองคน

    ไม่กลัวการ “ทะเลาะ” แต่กลัว “ความเย็นชา”

    การที่คนหนึ่งเริ่มเย็นชา แต่มันกลับทำให้ “หัวใจของคนสองคน” เย็นไปด้วย

    ถ้าอาหารเย็น เราสามารถนำไปอุ่นได้

    แต่ถ้า "ใจคนเย็น" แล้ว ก็ยากที่จะทำให้มันกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง

    “อดทนกับผู้อื่น” ก็คือ “การทำดีกับตนเอง”

    “ให้อภัยผู้อื่น” ก็คือ “การเปิดทางชีวิตให้ตนเอง”

ที่มา :bobo01

แปลและเรียบเรียงโดย Liekr