ขอเพียงแค่ใช้ใจในการค้นหา ก็จะสัมผัสได้ถึงความซาบซึ้งในทุกที่!

    สื่อต่างประเทศรายงานว่า เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่สถานีรถไฟใต้ดินสาย 7 มณฑลหูเป่ย เมืองอู่ฮั่น มีชายสูงวัยคนหนึ่งมาโดยสานรถไฟ แต่เนื่องจากไม่ได้กินข้าวเช้าก็ออกบ้าน ทำให้ร่างกายเริ่มอ่อนเพลีย หิวจนตัวสั่น จะเห็นได้ว่าเขาและภรรยาเพิ่งขึ้นมาจากบันไดเลือน พวกเขาทั้งคู่พยายามหันหน้าไปมากำลังหาอะไรสักอย่าง พร้อมกับหน้าตาที่ซีดเซียวมาก

    เมื่อพนักงานที่ยืนอยู่ตรงนั้นเห็นเข้า จึงรีบเดินเข้าไปสอบถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่ฟังเรื่องราวของชายชราจบแล้ว เขาก็ถามพนักงานหนุ่มว่า “ที่ไหนสามารถหาซื้อของกินได้บ้าง?” แต่หันไปมองหญิงชราที่มาด้วยกัน ก็เห็นเธอตาแดงน้ำตาคลอเบ้า มือถือข้าวของเต็มไปหมด ดูเหมือนเพิ่งมาจากชนบท คงไม่รู้ว่าจะไปซื้ออาหารที่ไหนได้ 

    พนักงานหนุ่มก็เมื่อเห็นพวกเขาท่าทางหิวมาก จึงเอาข้าวกล่องของตนเองยื่นให้กับคู่รักสูงวัยนี้ หญิงชรารีบขอบคุณยกใหญ่ ทราบภายหลังว่าหนุ่มพนักงานคนนี้ชื่อ เจิ้งยี่หลุน เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ของสถานีรถไฟแห่งนี้ หลังจากที่ให้ข้าวกล่องพวกเขาไปแล้ว หญิงชราก็พยายามจะยัดเงินให้หนุ่มคนนี้เป็นค่าอาหารกล่อง แต่หนุ่มพาร์ทไทม์ก็ไม่รับเงินของหญิงชราไว้ 

    พนักงานหนุ่มคนนั้นบอกว่า “อาหารกล่องเดียวเรื่องเล็ก” เพราะเขาเห็นว่าข้างนอกฝนตก ถนนเปียก กว่าจะเดินออกไปอีกคงใช้เวลาหลายนาที ตอนนี้พวกเขาต้องการรีบกินอะไรรองท้องบ้าง พนักงานหนุ่มบอกว่า “อะไรที่สามารถช่วยได้ก็ควรช่วยกัน”

    ผู้สูงวัยทั้งสองคนนี้บอกว่า ตนเองเข้าเมืองมาหาลูกชายที่เข้าเมืองมาทำงานเพียงลำพัง พวกเขาเป็นห่วงจึงแบกข้าวของมากมายมาให้ เมื่อเช้ารีบมากจนไม่ได้กินอะไรเลย

    เห็นไหมว่าการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย อาจไม่ต้องใช้เงินจำนวนมาก แต่ทำด้วยใจก็สามารถทำให้ผู้รับซาบซึ้งใจและจดจำคุณไปตลอดกาลได้ เห็นภาพนี้แล้วอบอุ่นหัวใจเหลือเกิน

    และนี่ก็เป็นอีกเรื่องราวแห่งความประทับใจมิรู้ลืม เมื่อพนักงานรถไฟฟ้ใต้ดินสังเกตเห็นมีคนหกล้มที่บันไดเลื่อน จึงรีบวิ่งลงบันไดหวังจะช่วยพวกเขากดปุ่มฉุกเฉินเพื่อให้บันไดเลื่อนหยุดการทำงาน เกรงว่าพวกเขาได้จะรับอันตราย แต่ด้วยความรีบจึงทำให้พลาดหกล้มลงพื้น แต่เขาก็ไม่นิ่งนอนใจ รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปกดปุ่มฉุกเฉินอย่างรวดเร็วทันที เห็นแล้วอบอุ่นหัวใจที่สังคมยังมีคนประเภทนี้อยู่

    ภายหลังมีคนสัมภาษณ์เขากลับตอบว่า “มือถลอกนิดหน่อยไม่เป็นไร ขอให้ผู้โดยสารไม่บาดเจ็บก็พอแล้ว”

นี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่มีพื้นฐานความคิดที่ดีมาก ท่ามกลางฤดูหนาวที่หนาวเหน็บยังมีภาพประทับใจที่มอบความอบอุ่นให้กับหัวใจเกิดขึ้น

    หรือแม้กระทั่งภาพของชายคนนี้ที่ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจคนที่นั่งบนรถเข็น แต่ความจริงไม่ใช่เช่นนั้นเลย เขากลับเอามือจับล้อรถเข็นไว้แน่นและเท้าอีกข้างก็กั้นล้อก็เพราะกลัวรถเข็นจะเลื่อนไปมา ส่วนมืออีกข้างก็จับหนังสือไว้ กลายเป็นภาพที่สร้างความประทับใจให้ผู้คนจำนวนมาก มีคนบอกว่าชายหนุ่มคนนี้จับแบบนี้ตลอดสายจนคนนั่งรถเข็นคันนี้ลงรถไป

.

    และก็มีชายคนหนึ่งที่มักง่ายมาก “ถ่มน้ำลาย” ลงบนพื้นรถไฟฟ้า หญิงคนนี้เห็นแล้วทนไม่ไหวเพราะกลัวคนอื่นจะเหยียบโดน จึงรีบเอากระดาษทิชชู่ที่มีเช็ด คนรอบข้างก็ทนดีไม่ไหวมีชาย 2-3 คนยืนล้อมชายคนดังกล่าวไว้เพื่อสั่งสอนเขา เราจะเห็นว่าทามกลางเมืองที่วุ่นวายแต่ก็ยังมีความรัก ความอบอุ่นหัวใจเกิดขึ้นเสมอ

    โปรดเชื่อเถอะว่าบนโลกใบนี้ยังมีความงดงามอยู่เสมอ ชีวิตของเราก็เหมือนการแสดงละครต้องพบกับความทุกข์ สุขปะปนกันไป เพราะฉะนั้น….

    โปรดจงรักษาภาพลักษณ์ที่อบอุ่นและสวยงามไว้

    โปรดจงมีความเมตตากรุณาจนกลายเป็นนิสัย

    เมื่อหมดหนทางก็จะพบกับความกระตือรือร้น

    โปรดจงมีอารยธรรมที่หยั่งรากในพื้นฐานจิตใจ

ที่มา: family543

แปลและเรียบเรียงโดย LIEKR