ชีวิตของคนเราเราจำเป็นต้องอยู่กับคนหลากหลายประเภท ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ แต่การมีคนที่อยู่เคียงข้าง คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าเขามีความจริงใจและเขามีความห่วงใยคุณอย่างแท้จริงหากคุณยังไม่เคยตกต่ำและอับจน…

        ตัวคุณเองรู้จักคนเยอะมากแค่ไหน? ถ้าหากว่ารู้จักคนเยอะมาก คุณเคยลองถามตัวเองแบบนี้ไหมว่า…

        ถ้าหากว่าในเวลาที่ตัวคนตกอับ ไม่มีเงิน ใครบ้างที่จะอยู่ข้างๆ คุณ?

        คนที่เขาอยากรู้จักคุณจริงๆ จะเหลืออยู่สักกี่คน

        คนที่คอยช่วยเหลือคุณ คนที่เป็นเพื่อน เป็นกำลังใจที่จะอยู่เคียงข้างกัน จะมีอยู่สักกี่คน??

        คุณอย่าเพิ่งบอกว่าคุณรู้จักคนมากมาย หากตัวคุณเองยังไม่เคยตกอับ ยังไม่เคยจนมุม

        อย่าบอกใครต่อใครว่าคุณมีคนรัก คนช่วยเหลือมากมาย หากคุณยังไม่เคยผ่านจุดที่ลำบากในชีวิต

        ในเวลาที่คุณมีปัญหา มันไม่แน่เสมอว่าคนเรานั้นจะคอยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

        เพื่อน… จงเน้นที่คุณภาพอย่าเน้นที่ปริมาณ

        เหมือนคุณขับรถบรรทุกมันฝรั่งไปมาเต็มลำรถ มิสู้คุณค่าของ ไข่มุกราตรี หรือ เพชรงามในมือเพียงเม็ดเดียว

        ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก จะแบ่งปันกันอย่างไร แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่งนี่คือ.. น้ำใจจากมิตรสหาย

        ฉันกินหนึ่งคำที่เหลือให้เธอนี่คือ.. ความรักของหนุ่มสาว

        ฉันไม่ได้กินสักคำให้เธอทั้งลูกนั่นคือ พ่อและแม่

        ฉันเก็บซ่อนไว้แล้วบอกกับใครๆ ว่าหิวจังเลย มีอะไรให้กินไหม? นี่คือ คนในสังคม…!!

        วันไหนชายหนุ่ม "จน" จึงรู้ว่าหญิงคนไหนรักคุณจริง

        วันไหนหญิงสาว "ไม่สวย" จึงรู้ว่าชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง

        วันไหนที่คุณทำอะไร "น่าอับอาย" จึงรู้ว่าใครจริงใจกับคุณ

        เคียงข้าง ไม่ใช่เพราะคุณมีเงินฉันจึงตามติด

        ถนอมรักษา ไม่ใช่เพราะคุณสวยผมจึงห่วงใยใส่ใจ

        สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง ไม่ใช่รูปโฉมความงาม แต่.. เป็นความจริงใจ

        คืนผันวันผ่าน อาจไม่ผูกพัน ไม่ควรรู้จักแต่หน้า แต่.. ควรรู้ใจ

ข้อมูลและภาพจาก postsod