ชีวิตมนุษย์

เหมือนหนังกลางแปลง

ที่นั่งหน้าจอเพื่อดูชีวิตของตนเอง

มีช่วงที่รุ่งโรจน์ ช่วงเหงาเศร้า  มีความรัก  หรือช่วงแห่งความเกลียดชัง

ในตอนท้ายที่สุด พวกเขาทั้งหมดก็สิ้นสุดลงจากหน้าจอ

ชีวิตไม่ใช่การแข่งขัน

แต่เป็นการเดินทาง

ต้องเรียนรู้ที่จะชะลอฝีเท้าและดูทิวทัศน์รอบตัวคุณ

ในชีวิตนี้ ผู้คนได้พบเจอกับผู้คน เรื่องราวมากมายหลายแบบ

มีคนมากมายที่ได้เข้ามาและเดินผ่านชีวิตของคุณ

แต่คนที่จะทำดีและจริงใจกับคุณนั้นน้อยมาก 

คนที่เข้าอกเข้าใจ สนับสนุนคุณนั้นก็ยิ่งน้อยมาก

การมีชีวิตที่โดดเดี่ยว

เป็นขั้นตอนกระบวนการฝึกฝน

มันเป็นความท้าทายสำหรับคุณ

เมื่อผู้คนได้เผชิญหน้ากับความตาย คุณจะพบว่า...

ในความเป็นจริงแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านมาล้วนเป็นเพียงแค่หมอกควันบังตา

หลังจากความผันผวนของชีวิตได้ประสบความทุกข์ยากลำบาก

คุณจะไม่มีวันเป็นผู้ใหญ่

บุคคลที่เติบโตขึ้นโดยไม่เจ็บป่วย ไม่เผชิญภัยพิบัติและมีสุขภาพที่ดี

มอบความทุกข์ทั้งหมดให้กับ “เมื่อวานนี้”

มอบความหวังทั้งหมดให้กับ “วันพรุ่งนี้”

มอบความพยายามทั้งหมดให้กับ  “วันนี้”

ปล่อยให้เวลาของเมื่อวาน เหลืออยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ

หวงแหนวันเวลาของวันนี้ ปล่อยใจให้มีความสุข เบิกบานเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ตั้งหน้าตั้งตารอวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง การไม่รู้ถึงจะเป็นรสชาติที่ไม่มีจำกัด

วันเวลาของเราได้ล่วงเลยผ่าน เรามายังโลกใบนี้ด้วยมือเปล่าก็ควรไปมือเปล่า 

ในวันเวลาที่ผ่านมาเราเปรียบเหมือนหมอกควัน

พรหมลิขิตขีดให้เราได้มาพบเจอก็ควรหวงแหนให้ดี เมื่อต้องแยกจากก็ควรยิ้มให้กันและหันหลังจากไป 

ชีวิเราต้องผ่านสงครามไม่ถึง 10 ครั้ง แล้วใยต้องมัดตัวเองให้แน่นอึดอัดขนาดนี้

ชีวิตคนเราไม่ง่าย เมื่อสูญเสียไปแล้ว ทุกอย่างก็กลายเป็นเพียงภาพลวงตา

“หวงแหนวันนี้ จึงจะมีเรี่ยวแรงสำหรับวันพรุ่งนี้”

ที่มา : bobo01

แปลและเรียบเรียงโดย LIEKR