การที่เราต้องอยู่คนเดียว อาจจะไม่ใช่กรรมเก่าเป็นเหตุให้ไม่มีใคร แต่เราอาจจะยังโชคดี ที่ยังมีบุญช่วย ช่วยไม่ให้ก่อกรรมใหม่เพิ่ม ช่วยไม่ให้ทุกข์มากขึ้น

    “ทุกข์” ของคนมีคู่ มันมากกว่าทุกข์ของคนที่อยู่คนเดียว

    เมื่อเอาใจเข้าศึกษาหลักธรรมมากขึ้น

    สติปัญญาจะมีมากขึ้น การประฏิบัติตนจะดีมากขึ้น

    จะเป็นคนคิดได้ คิดเป็น ทำดีเป็น

    เมื่อวันหนึ่งคู่ไม่ดีผ่านมา เราจะแยกแยะดีชั่วได้

    หากว่าปัญญาเรามากกว่า ศีลเรามากกว่า

    เราย่อมเลือกไม่คบหา ปล่อยคู่เวรคู่กรรมให้ผ่านไป

    หากมีกรรมร่วมกันอาจได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันระยะหนึ่ง

    แต่เมื่อหมดกรรม .. เขาจะจากไป

    ต่างจากคู่บุญที่จะเสริมส่งให้คู่ชีวิตพบเจอแต่ความสุข

    นำพากันและกัน .. ไปสู่จุดที่ดีงาม

    ดังนั้นคนที่มีความสุขมากกว่า

    คือ .. คนที่ไม่เอาใจไปยึดเรื่องคู่

    ไม่เคยมีใครที่ไหนจะได้ดั่งใจเราหรอก

    เมื่อไม่ได้ดั่งใจ ใจเราจึงมีแต่ทุกข์ที่เกิดจากความคาดหวัง

    คนที่มีคู่จึงทุกข์มากมากกว่าคนโสด

    หากว่าคู่ของเขานั้น .. ไม่ใช่คู่บุญ

    เป็นโสดไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างที่ใครหลายคนคิด คุณอาจจะโชคดีก็ได้ที่โสดแบบนี้ ลองมองมุมดีๆที่เป็นอยู่ คุณจะมีความสุขกับชีวิตที่เป็นมากขึ้น

    คนโสด ที่ปรารถนาการพ้นทุกข์ หลุดพ้นการเวียนว่ายตายเกิด ความโสดนี้ น่าจะมาจากผลกรรมดี อันเป็นบุญเดิมของเค้า ส่วนคนโสด ที่ไม่ได้สนใจเรื่องศีล สมาธิ ภาวนาความโสดนี้ น่าจะมาจากกรรมไม่ดี ที่แสดงผลต่อเบ้าหน้า ฐานะ ผิวพรรณ อุปนิสัยต่างๆจึงทำให้โสด

    บางคน คิดว่า ปัญหาอยู่ที่ โอกาสพบคนน้อ ไม่ว่าจะเพราะที่อยู่ ที่ทำงาน ที่เรียน หรือ ที่ดำเนินชีวิต ไม่มีโอกาพบคนมาก ๆ บางคน คิดว่า เป็นกรรมเก่า พรหมไม่ลิขิต หรือ เกิดจากสิ่งนอกเหนือการควบคุม แต่จริง ๆ แล้ว เรามีโอกาสพบรัก และแต่งงานมีชีวิตคู่ ตลอดทุกช่วงอายุของเรา ตั้งแต่วัยเด็ก จนถึง ไม่กี่วันก่อนตายด้วยความชรา ขึ้นกับว่า เราจริงจังกับความต้องการชีวิตคู่หรือเปล่า

    สมัยก่อน เป็นสิ่งน่าอาย ถ้าบอกว่าผู้หญิงต้องการชีวิตคู่ ต้องการสามี แต่ที่จริงแล้ว เป็นความต้องการปรกติของคน ที่จะต้องการความรัก ต้องการคนรัก

    ถ้าจะจำกัดให้แคบ ๆ ว่า มีอะไรที่ต้องปรับปรุง หรือมีอะไรที่คนมีคู่กับคนไม่มีคู่ต่า่งกัน สิ่งนั้นคือ ทัศนคติ คนที่กลัวสารพัด กลัวคนหลอก กลัวผิดหวัง กลัวไม่ได้ดังใจ กลัวขายหน้า …มักจะกลัวทุกอย่าง ยกเว้น กลัวอยู่คนเดียว

    ในสหรัฐอเมริกา คนกลัวมาก ไม่ใช่กลัวอยู่คนเดียว แต่กลัวตายคนเดียว จนเป็นคำด่าว่า “คนอย่างเธอ ต้องตายคนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยว” พอคนอายุมากขึ้น ความสามารถในการพึ่งตนเอง ก็ลดลงด้วย เพราะร่างกายไม่แข็งแรง ฟื้นตัวช้า และเจ็บซ้ำบ่อย ป่วยซ้ำบ่อย หากเราเป็นคนหนึ่งที่คิดว่า ฉันมีพี่น้อง มีลูกหลาน มีเงิน มีสมบัติ มีคนใกล้ชิด มีคนดูแล 

เรากำลังคิดในทางที่ไม่ถูกต้อง

    ถ้ามีใครสักคนที่จะดูแลเรายามแก่ ป้อนน้ำ ป้อนอาหารเรา อาบน้ำ สระผม แปรงฟันให้เรา พาเราไม่สูดอากาศ ตากแดด รับไออุ่น ในยามที่เราเจ็บป่วย พิการ หรือเป็นอัมพาต ไม่ใช่เพียง 1-2 ปีแรก แต่เป็น 10 ปี หรือ 20-30 ปี คนนั้นคือ สามี หรือ ภรรยา ที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมา

    ไม่ใช่พี่น้อง ลูก ๆ หรือ หลาน ๆ คนเหล่านี้จะทนทำได้ไม่นาน ทัศนคติว่า ฉันเก่ง ฉันอยู่ได้ ฉันไม่ง้อใคร ฉันเป็นคนเลือก ฉันไม่ใช่ตัวเลือก

    ทุกอย่างที่ สอนให้เราแกร่ง เราไม่ต้องพึ่งพาใครนี่แหละ ที่ทำให้เราเป็นโสด

ขอบคุณข้อมูลจาก นามบุญ ,newsbanbanonline