เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้เปิดเผยเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่ง โดยเรื่องราวมีอยู่ว่า ฉันแต่งงานกับสามีมาเกือบ 5 ปี ตั้งแต่เรารู้จักกันจนถึงแต่งงาน เราสองคนรักกันมากๆ แต่เมื่อไม่นานมานี้ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ชีวิตการแต่งงานของเราสองคนเริ่มมีปัญหากัน จนถึงขั้นที่ต้องหย่าขาดกัน สามีเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว ส่วนฉันก็เป็นลูกคนเดียวของครอบครัวฉันเช่นกัน ซึ่งเป็นคู่ที่เหมาะสมกันและมีฐานะเท่าเทียมกัน

        เราสองคนรู้จักกันในตลาด ชอบกันตั้งแต่แรกพบก็ว่าได้ พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายก็รู้สึกพอใจกับเรา ในตอนแรกสามีชวนฉันออกไปเดท ฉันยังรู้สึกอายนิดๆ เราได้ใช้เวลาสองปีกว่าเป็นแฟนกันเพื่อทำความรู้จักกัน

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

        หลังจากนั้นเราก็แต่งงานกัน ในช่วงแรกๆ ฉันก็เหมือนคู่บ่าวสาวโดยทั่วไป รู้สึกมีความสุขมากๆ เพราะว่าพ่อแม่ของสามีไม่มีลูกสาว พวกเขาได้ทำดีกับฉันอย่างกับลูกสาวแท้ๆ ฉันรู้สึกโชคดีและพอใจกับชีวิตของตัวเองมาก ขนาดเพื่อนของฉันหลายคนยังได้พูดว่า ฉันได้สร้างบุญไว้เยอะเมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ถึงได้โชคดีเหลือเกิน ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดี ถึงได้มีชีวิตที่มีความสุขแบบนี้ทุกวัน

        อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครจะโชคดีตลอดทั้งชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ เมื่อใช้ชีวิตดีๆ ไปสักพัก ก็ต้องเจอชีวิตที่ยากลำบากด้วย แป๊บเดียวเวลาสามปีก็ผ่านไปแล้ว พ่อแม่ของสามีอยากอุ้มหลานชายมากๆ

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

        ฉันกับสามีจึงตัดสินใจจะมีลูกกัน ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายมาก แต่ใครจะไปรู้เวลาผ่านไปครึ่งปี ฉันก็ไม่มีอาการที่จะท้องใดๆ เลย ฉันโดนพ่อแม่ของสามีเร่งตลอด สามีก็เริ่มวิตกกังวลมาก นานวันเข้าฉันรู้สึกได้ว่าสามีเปลี่ยนไป เขาเริ่มไม่กลับบ้านในตอนกลางคืน เวลาซักผ้าให้เขาฉันพบเจอว่ามีเส้นผมยาวติดบนเสื้อผ้าของเขา ฉันไว้ผมสั้น มันต้องเป็นเส้นผมของผู้หญิงคนอื่นแน่นอน เขาต้องแอบมีผู้หญิงที่ข้างนอกแล้วล่ะ ฉันจึงตัดสินใจจะหาเวลาคุยกับเขา หรือไม่ก็หย่าเลยดีกว่า

        แต่ต่อมามีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น และได้ทำให้ฉันเปลี่ยนใจ

        เพื่อมีลูกกัน สามีกับฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล แต่ไม่คาดคิดสามีถูกตรวจพบเจอว่าเป็นโรคมะเร็งปอดและเป็นระยะสุดท้ายแล้ว เรื่องนี้ทำให้ฉันเลิกคิดเรื่องการหย่าร้าง เราสองคนแต่งงานกันเพราะความรัก ตอนนี้เวลาของเขาเหลือน้อยแล้ว ฉันอยากจะดูแลเขาให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้เขาเกิดความสงสัย ฉันบอกกับหมอไว้ว่าให้บอกเขา ฉันเป็นคนเป็นมะเร็ง

        ฉันบอกความจริงกับพ่อแม่ของสามี พวกเขารับไม่ได้และร้องไห้กันหนักมาก เราตัดสินใจกันว่าจะไม่บอกความจริงกับสามีและช่วยกันดูแลเขาให้ดี

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

        แต่ใครจะไปรู้สามีจะโหดร้ายกับฉันขนาดนี้ วันหนึ่งเขาได้พาผู้หญิงกลับมาที่บ้านและบังคับให้ฉันหย่ากับเขา เขาบอกกับฉันว่าฉันไม่สามารถให้ลูกให้เขาได้ ก็อย่าทำลายครอบครัวของเขาเลย พ่อแม่ของเขาหวังอยากได้หลานมานาน สักวันฉันก็ต้องตาย งั้นหย่าแล้วให้เขาไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นจะดีกว่า คำพูดของสามีทำให้ฉันเกือบจะช็อกเป็นลม ฉันนึกว่าฉันเป็นโรคนี้แล้วสามีจะทำดีกับฉัน แต่ที่ไหนได้เขากลับเป็นคนใจร้ายกับฉันได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นอย่างนี้ละก็ฉันไม่จำเป็นต้องทำดีกับเขาอีกแล้ว

        หลังจากทำเรื่องการหย่าร้างเสร็จสิ้น ผู้หญิงของสามีก็ปฏิบัติต่อฉันไม่ดี ฉันทนไม่ไหวจึงพูดความจริงออกมาว่า คนที่เป็นมะเร็งเป็นสามีนั่นเอง แล้วยังได้โชว์เอกสารต่างๆ ให้พวกเขาดู ดูเสร็จสามีก็เป็นลมจนนอนราบกับพื้น ฉันรู้สึกสะใจเพราะฉันได้แก้แค้นแล้ว แต่ไม่นานฉันก็เริ่มรู้สึกเสียใจ เพราะว่าผู้หญิงคนนั้นฟังแล้วตกใจและรีบขึ้นรถแท็กซี่หนีหายไปทันที  

        ในที่สุดฉันได้ส่งสามีไปที่โรงพยาบาล พ่อแม่ของสามีขอบคุณฉันมากๆ

        ฉันกำลังทำอะไรผิดหรือเปล่า ?

        ตอนนี้ร่างกายของสามีอ่อนแอมากและผมร่วงจนหมด ฉันควรกลับไปหาเขาเพื่อดูแลเขาต่อหรือไม่?

แปลและเรียบเรียงโดย LIEKR