‘วันรับปริญญา’ ควรจะเป็นวันที่มีความสุขที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของนักศึกษา แต่ว่ากับบัณฑิตคนหนึ่งแล้วกลับกลายเป็นวันที่ทั้งหวานและขมในเวลาเดียวกัน

    เพราะแม้เขาจะตั้งใจเรียนจนได้ผลการเรียนระดับดีมากขนาดไหน พ่อแม่ของเขาก็ไม่แม้แต่เคยจะมาร่วมงานยินดีแม้แต่ครั้งเดียว…

 บัณฑิตกับปริญญาน้ำตาของเขา

     เมื่อไม่นานมานี้ ได้มีภาพของนักศึกษาหัวใจสลายคนหนึ่งถูกแชร์กันออกไปในโซเชียลมีเดียของประเทศฟิลิปปินส์ และภาพที่ว่านี้มันก็คือภาพของบัณฑิตชายคนหนึ่ง ที่นั่งน้ำตานองหน้าในวันรับปริญญาของตัวเขาเอง

    ชายคนที่ว่านี้คือ Jeric R. Rivas นักศึกษาอันดับต้นๆ แห่งมหาวิทยาลัย La Concepcion College  ประเทศฟิลิปปินส์ และเขาได้มาเผยเรื่องราวของตัวเองให้ฟัง

     เขาเริ่มต้นด้วยการบอกว่า ตลอดทั้งชีวิตที่ผ่านมาพ่อแม่ของเขาไม่เคยจะมาร่วมช่วงเวลาพิเศษในชีวิตเลยสักครั้ง แม้ว่าเขาจะเป็นนักเรียนที่เรียนดีที่สุดตั้งแต่ชั้นประถมเป็นต้นมา

    “ตอนที่ผมอยู่โรงเรียนประถม ผมได้รับเกียรติสูงสุดให้เป็นนักเรียนที่ดีที่สุดในโรงเรียน ทว่าพ่อแม่ของผมก็ไม่เคยมาร่วมยินดีด้วยสักครั้ง พวกเขาควรที่จะอยู่บนเวทีแล้วมอบเหรียญรางวัลคล้องคอผม

    แต่พอพวกเขาไม่มา ผมก็ปฏิเสธการรับมอบเหรียญรางวัลไป” Jeric กล่าว

    หลังจากที่เรียนจบมัธยมเขาก็ตัดสินใจออกจากบ้านเกิดบนเกาะ Sibuyan Island แล้วไปตามหาโอกาสที่ดีกว่าให้ชีวิต จนในที่สุดเขาก็ได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยชั้นนำอย่าง La Concepcion College ในซานโฮเซ่ เดล มอนเต 

     ในระหว่างศึกษาเล่าเรียนที่นี่ นอกจากการเรียนในห้องแล้วเขาทำงานอีกหลายอย่างเพื่อหาเงินเป็นค่าเทอม อย่างเช่นรับจ้างทำงานในโรงงาน เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านฟาสต์ฟู้ดรวมถึงบางทีก็รับทำความสะอาดบ้านด้วย

    เรื่องราวความสู้ชีวิตของเขาได้ไปเข้าหูอาจารย์หลายคน ซึ่งทางอาจารย์ก็ให้การสนับสนุนช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดี จนถึงขั้นที่ว่าบางคนเป็นเสมือนกับครอบครัวที่สองให้กับเขาเลยทีเดียว

    เขามานะบากบั่นตั้งใจเรียนจนสามารถจบมหาวิทยาลัยได้ด้วยคะแนนเกียรตินิยม และในที่สุดวันสำคัญในชีวิตของเขาก็มาถึงนั่นคือวันรับใบปริญญา

    แต่ว่าก็เหมือนดั่งที่ผ่านมา พ่อแม่ของเขาไม่มีใครมากับเขาแม้แต่คนเดียว ทว่าก็ยังมีอาจารย์ที่อยู่เคียงข้างเขาเสมอ

     “ในขณะที่เรียกชื่อทีละคนๆ เพื่อรับใบปริญญา พวกเขาขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับพ่อแม่แต่ว่าผมไม่มี… แต่พอถึงเวลาที่ชื่อของถูกขานอาจารย์ของผมก็เดินมาที่ผมนั่งอยู่ แล้วชวนให้ผมขึ้นไปบนเวทีกับเขา” 

    “พอผมเดินขึ้นไปบนเวที หนึ่งในอาจารย์อีกคนก็ยืนอยู่ที่นั่นเพื่อรอผมแล้วเข้าโผกอดผม ในวินาทีนั้นความเศร้าที่อยู่ในจิตใจก็หายไปบ้าง แต่ผมก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ต่อหน้าทุกคน มันทั้งเศร้าและตื้นตันในเวลาเดียวกัน” Jeric กล่าว

    ในส่วนท้ายของโพสต์เขาได้กล่าวขอบคุณอาจารย์และทุกๆ คนที่คอยช่วยเหลือตลอดการเดินทางใช้ชีวิตมหาลัยฯ จนกระทั่งสามารถผ่านพ้นมาได้ด้วยดี

    และสำหรับพ่อแม่ของเขา ถึงแม้ว่าจะแสดงถึงปฏิกิริยาที่ไม่ดีต่อเขาเพียงใด แต่ Jeric ก็บอกว่าเขายังคงขอบคุณพ่อแม่และหวังว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้

    “ถึงพ่อแม่ของผม คนที่จนถึงทุกวันนี้ยังไม่ยอมรับผมเป็นส่วนในชีวิตของพวกเขา ถ้าพวกคุณได้อ่านสิ่งนี้ นี่คือผมในปัจจุบันและผมหวังว่าผมจะทำให้พวกคุณภูมิใจได้” Jeric กล่าวทิ้งท้าย 

ข้อมูลและภาพจาก worldofbuzz, Jeric R. Rivas, catdumb