ยังเดินหน้าตอบแทนสังคมไม่หยุดกันเลยทีเดียว สำหรับพิมรี่พาย แม่ค้าออนไลน์ที่ใครๆ ต่างก็ต้องรู้จักเธอ ผู้เปรียบเสมือนนางฟ้าของชาวบ้านเดินดิน และ ล่าสุดเธอได้ไปพบกับ “น้องโซคูล” หรือ พรหมพัฒน์ โชติสิรดานันท์ ซึ่งน้องเป็นผู้พิการมาตั้งแต่เพิ่วได้ลืมตาดูโลก น้องโซคูล มีอาการแขนขาบิดผิดรูป ข้อเอ็นยึดติดกัน น้องบอกว่าตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าภาวะที่เป็นอยู่คืออะไร 

    ด้านน้องโซคูลก็ได้บอกว่า ต้องอาศัยการนั่งรถวีลเเชร์ตลอดเวลา แค่รู้สึกว่า “ทำไมเราไม่เหมือนคนอื่น” แต่ก็ทดแทนจุดตรงนั้นด้วยการหัดวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการน้อยใจคืออะไร

    แต่พอเวลาผ่านมา ก็รู้ว่านี่คืออาการของความน้อยใจ เพราะสมัยเมื่อตอนเด็ก ๆ มักจะโดนเพื่อนๆ ล้อดูถูกดูแคลน ต่างๆ นานา โดนถาม “มึงจะมาทำวะ มาก็เป็นภาระเพื่อน” ถามโดนเรียก “ไอ้วีลแชร์ ไอ้พิการ ทำไมเดินไม่ได้วะ” แน่นอนว่าคำพูดและสิ่งที่ต้องเจอเป็นใครที่ต้องโดนก็ต้องเสียใจ  

    และหนักที่สุดคือการโดนแกล้ง ถึงขั้นยกล้อรถวีลแชร์เล่น ปล่อยรถวีลแชร์ในทางลาดชันจยน้องแทบจะตกรถ แต่ถึงอย่างนั้นน้องก็ไม่ได้มีความคิดที่จะคิดสั้นเลย แต่กลับเป็นแรงผลักดันให้ตัวเอง เพราะคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อาจจะเบากว่าพรุ่งนี้ก็ได้ ก็เลยผ่านไปได้ 

.

    น้องโซคูลได้บอกว่า เขาโชคดีที่มีพ่อแม่คอยให้กำลังรอบข้าง ตอนนี้ก็วาดรูปขายเป็นธุรกิจ เพื่อหาเงินช่วยเหลือพ่อแม่ด้วยอีกแรง น้องยังบอกอีกว่า ตอนนี้ไม่ได้คิดว่าตัวเองพิการ เพราะผ่านจุดนั้นมากได้แล้ว ตอนนี้ก็ใช้ชีวิตกับคำปกติได้อย่างสบาย 

    น้องบอกอีกว่า ตอนนี้เรียนจบปริญญาโทแล้ว แล้วก็กำลังสอบสัมภาษณ์ปริญญาเอกในเดือนมกราคมนี้ด้วย พิมรี่พายพอได้ทราบเรื่องกับเศร้า จึงได้เดินทางไปหาน้องโซคูลถึงบ้าน พร้อมกับพูดให้กำลังใจ และยังขอให้วาดรูป และนอกจากนี้เธอยังอาสาส่งน้องโซคูลเรียนจนปริญญาเอก โดยเธอจะขอออกทุนการศึกษาให้หมดประมาณ 320,000 บาท เพื่อที่จะได้เป็นการสานฝันในการสอนหนังสือน้องโซคูล 

    พิมรี่พายเองก็ได้เล่าชีวิตตัวเองตอนเด็กให้ฟัง เธอบอกว่า ตอนเด็ก ๆ มีหน้าที่ไปโรงเรียนและกลับบ้านให้ตรงเวลา เพื่อมาล้างจาน แม้ในช่วงวันหยุดก็ยังต้องทำงาน เพราะพ่อกับแม่ขายข้าวแกง แม่ทอดทอดมันแล้วก็เดินเร่ขาย ถ้าขายหมดเร็วก็จะกลับบ้านมาทอดเพิ่มแล้วออกไปขายจนกว่ามืด เธอบอกว่าชีวิตของเธอตอนนั้นไม่ได้เป็นความลำบาก แค่ตอนนั้นไม่ได้เที่ยว ไม่ได้เล่นของเล่น

    เธอได้เล่าอีกว่า ตอนนั้นไม่รู้สึกน้อยใจในเรื่องของฐานะ เพราะในห้องเรียนมีเพื่อนอีก 40 คน ฐานะแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางคนก็มีบางคนก็ไม่มี แต่แน่นอนว่ามันมีคนที่เขาแย่กว่าเรา ดังนั้นเธอเลยคิดว่าฐานะที่บ้านของเธอไม่ได้ลำบาก เพราะคนทำงานหาเช้ากินค่ำมันก็อยู่ได้ของมันเอง

ชมคลิป

คลิปเปิดไม่ออก >>> กดตรงนี้ คลิ๊ก <<<

.

ที่มา : พิมรี่พาย