"ฉันในอดีตนั้น ทั้งโง่และไร้เดียงสา"

เห็นรอยยิ้มของคนอื่น นึกว่าเป็นความปรารถนาดี

ได้ยินคำชมเชยจากคนอื่น นึกว่ามันเป็นเรื่องจริง

คนอื่นทำลวก ๆเป็นพิธีโดยที่ไม่มีเจตนาดี

แต่ฉันกลับแสดงความจริงใจออกไป

จนกระทั่งวันหนึ่งฉันเจ็บ จึงจะเข้าใจทุกอย่าง

มีคนประเภทหนึ่ง ที่มองทะลุได้ยากมาก

ฉันในปัจจุบัน เปลี่ยนไปแล้ว (มาถึงจุดนี้สะกิดใจมาก)

ฉันในอดีต ปากไว แต่ทุกคำจริงใจ

ไม่ได้ป้องกันตัวจากใครเลย

คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น

คิดเสมอว่าคนอื่นก็เหมือนเช่นฉัน

เรียบง่าย ไม่มีอุบาย ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม

แต่เมื่อทำให้คนอื่นโกรธ หลังจากโดนรังเกียจ

ฉันก็เพิ่งเข้าใจ

การที่พูดตรง ปากไว ก็คือโง่งี่เง่า

ฉันในปัจจุบัน เปลี่ยนไปแล้ว

เพราะฉันในอดีต…

แม้ตนเองจะต้องลำบาก กดดันก็ไม่ขอทำร้ายคนอื่น

แม้ตนจะเหนื่อยและทุกข์หน่อย ก็จะทำดีกับคนอื่น

แต่เมื่อถูกเอาเปรียบในครั้งนั้น โดยหลอกโดนทำร้าย

ฉันถึงจะค่อยๆเข้าใจ

ไม่ใช่ความจริงใจทุกอย่าง จะถูกผู้คนเห็นคุณค่า

ดังนั้น… ฉันในปัจจุบันได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

ฉันในอดีต

เมื่อคนอื่นลำบาก ฉันยื่นมือเข้าไปช่วย

เมื่อคนอื่นขอความช่วยเหลือ ฉันก็ตอบตกลง

เมื่อวันหนึ่ง ได้ประสบปัญหาด้วยตนเอง

แต่กลับไร้เงาคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

ทำให้ฉันเข้าใจในทันที

ที่แท้ ความปรารถนาดีไม่ควรใช้เรื่อยเปื่อย

และฉันในปัจจุบัน ได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆนะ

ฉันในปัจจุบันนี้ เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

เรียนรู้ที่จะเย็นชา เริ่มระมัดระวังมากขึ้น

สำหรับคนคนหนึ่ง จะมองว่าคู่ควรหรือไม่?

การจะช่วยเหลือ จะมองว่าคุณภาพชีวิตเป็นอย่างไร?

คนที่ทำดีกับฉัน ฉันจะตอบแทนทวีคูณ

คนที่ทำเย็นชากับฉัน ฉันจะไม่สนใจเขาเลย

ฉันคนในปัจจุบัน ได้เปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว

จะไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นต่อไป

จะไม่ยอมอุทิศ ทุ่มเทออกไปอย่างโง่เหง้า

จะขออยู่นิ่งๆ ไม่พูดมาก

แม้ว่าคนอื่นเข้าใจผิด ก็จะไม่ไปอธิบายให้ฟัง

ทัศนคติของคนอื่น ฉันไม่แคร์

อยากดำเนินชีวิตอย่างสบายใจในแบบของตนเอง

หลายปีที่ผ่านมานี้ ทำให้ฉันค่อยๆ เข้าใจ

ไม่ใช่ทุกคนที่ยินยอมจะเคียงข้างคุณ

ฉะนั้นตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน กันลม พายุด้วยตนเอง

บางครั้งชีวิตจำเป็นต้องมีอยู่ และบางเวลาก็ไม่ควรไปถามหามันมากไป

ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมาชาติ

ที่มา : bobo01

แปลและเรียบเรียงโดย ป๋าเถิกเปิดกรุ