Huang Yihui  ได้รับรางวัล "นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมจากมินิซีรีส์ / ภาพยนตร์โทรทัศน์" เรื่อง  The Coming Through นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับรางวัลหลังจากเข้าวงการมา 10 กว่าปี

    ตอนที่ได้ยินเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ผ่านไปหลายวินาทีถึงได้มีสติ 5วันต่อมาหลังจากได้รับรางวัล Huang Yihui ก็โพสต์ความรู้สึกของเขาบนเฟซบุ๊กว่า...

 

 

    ตอนที่รู้ว่าได้รับรางวัลก็ประหลาดใจมาก ความรู้สึกมากมายหลากหลายถาโถมเข้ามา

    ตอนนั้นมองดูตัวเลขนับถอยหลังบนเวที

 

 

    โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ใช้ตัวอักษรแสดงความรู้สึก

    ให้ผมได้ค่อยๆขอบคุณพวกคุณ

    ผมเชื่อว่าพวกคุณไม่ได้ว่าอะไร

    เพราะพวกคุณเป็นคนที่สนับสนุนผมมาโดยตลอด

    ก่อนอื่นเลยผมต้องขอขอบคุณคุณปู่

    “หลานผม 3 ขวบก็ร้องเพลงได้แล้ว”

    นี่เป็นประโยคที่ปู่ผมชอบพูดตอนผมเด็กๆ

    และทำให้ผมรู้สึกภูมิใจและมั่นใจมาก

    ตอนเล็กๆปู่กับย่าเป็นคนเลี้ยงผม

    ทุกวันผมจะแข่งร้องคาราโอเกะกับปู่

    ทุกครั้งคะแนนของปู่จะแพ้ผม

    ทำให้ผมมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก

    

    ผมเชื่อว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในการร้องเพลงอย่างหาตัวจับยากในทศวรรษนี้

 

 

    ผมบอกกับตัวเองและปู่ว่า : โตขึ้นผมจะต้องเป็นนักร้อง

    ต่อมาผมก็หลงใหลในการร้องเพลงอย่างมาก

    ทิ้งงานใน Hsinchu Science Park เพื่อเข้าสู่วงการบันเทิง

    แต่ก็เป็น “นักร้องที่ไม่ดัง” มาโดยตลอด

    ทุกครั้งเวลากลับบ้านตอนตรุษจีนปู่จะถาม

    “Yihui อยู่ไทเปเป็นยังไงบ้าง?”

    ผมก็จะโม้ไปว่า

    “หลานปู่ต้องได้รับรางวัลม้าทองคำแน่ๆ”

    ต่อมาปู่เป็นอัลไซเมอร์จำใครก็ไม่ค่อยได้

    แต่ถ้าคุณถามท่านว่า “Yihui” เป็นใคร

    ท่านก็จะตอบว่า : “หลานผมเอง เป็นนักร้องดังอยู่ไทเป”

     

    ปู่ครับผมขอโทษ

 

 

    ผมไม่ได้เป็นนักร้องดัง

    แต่ผมได้รับรางวัลแล้ว ปู่เห็นมั้ย?

    ขอบคุณปู่ที่สอนผมร้องเพลง

    ผมคิดถึงปู่

.

 

 

    เพื่อไม่ให้ปู่ต้องเป็นห่วง เขาก็เลยต้องโกหกท่าน วันนี้เขาประสบความสำเร็จแล้ว แต่น่าเสียดายที่คุณปู่ไม่ได้อยู่ชื่นชม

    แต่เชื่อว่าคุณปู่ดูอยู่บนสวรรค์จะต้องดีใจ

 

 

    ในที่สุดเขาก็เป็นดาราที่ทำให้ปู่ภูมิใจ

    ตัวผู้เขียนเองก็คิดถึงคุณตาที่อยู่บนสวรรค์ ท่านก็สนับสนุนเรามาโดยตลอด ดีใจกับความสำเร็จเล็กๆน้อยๆที่เราทำได้

    แม้ว่าคุณตาจะเสียชีวิตเมื่ออายุมากแล้ว แต่ก็ยังเศร้าอยู่ดี

    ถ้าคนเราไม่ต้องแยกจากกันจะดีแค่ไหนนะ เราไม่ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับ เราแค่เรียนรู้ที่จะเสแสร้ง

    เพราะยังไงก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ แต่บางทีพอนึกถึงคนที่จากไปแล้ว น้ำตาก็ยังไหลอยู่

ชมคลิป

คลิปเปิดไม่ออก >>>>> กดตรงนี้ คลิ๊ก !!!! <<<<<

    น้ำตายืนยันว่าคุณยังรักพวกเขา เพียงแค่ยังมีคนคิดถึงพวกเขา พวกเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

    ความหมายของชีวิตไม่ใช่การอายุสั้นหรือยืนยาว แต่อยู่ที่มีคนจำคุณได้มากแค่ไหน

    อ่านบนความนี้แล้ว คุณคิดถึงคุณปู่ คุณตาของตัวเองมั้ย? ถ้าพวกท่านยังอยู่ ก็โทรหาท่าน

    ถ้าท่านไม่อยู่แล้ว ก็พูดถึงท่านในใจ ทำให้ท่านได้รู้ว่า คุณกำลังคิดถึงท่านอยู่

ที่มา : 黃鐙輝 | เรียบเรียงโดย ป๋าเถิกเปิดกรุ