ปัจจุบันปัญหาเรื่องมือที่สามในครอบครัวมีมากขึ้นเรื่อยๆ ให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง ส่วนใหญ่คนเป็นภรรยาก็ได้แต่อดกลั้นเพื่อให้ครอบครัวสามารถเดินต่อไปได้ และที่สำคัญคือ เพื่อลูกน้อยที่รัก สื่อต่างประเทศเปิดเผยว่า ในปี ค.ศ. 1931 หม่าเพ่ยจาง เมื่อรู้ว่าสามีของตนเองนอกใจไปมีหญิงอื่นนอกบ้าน ที่สำคัญกว่านั้นคือ เธอยังคลอดลูกชายให้สามีอีกด้วย ทำให้เธอต้องพาลูกสาวทั้งสองคนไปหลบที่ฮ่องกง

    สามีของหม่าเพ่ยจาง ไป๋ชงซี และเพื่อนอีก 2 คน หลีจงเหยิน, ฮวงเซ้าหง ทั้ง 3 คนนี้ดำรงตำแหน่งขุนศึกกว่างซีและผู้บัญชาการทหารก๊กมินตั๋งในระหว่างการเดินทางทางเหนือสงครามจีน - ญี่ปุ่นครั้งที่สองและสงครามกลางเมืองจีน 

    ไป๋ชงซีแต่งงานกับ หม่าเพ่ยจางเป็นเวลา 7 ปี และแล้วคำโบราณที่ว่า “อาถรรพ์ 7 ปี” ก็เป็นความจริงที่ไม่อาจมองข้าม หลังจากมีข่าวที่ว่า ลูกชายนอกสมรสของสามีได้กำเนิดมายังโลกนี้แล้ว

    หม่าเพ่ยจางเป็นผู้หญิงที่มีสติปัญญามาก มีเหตุมีผล นักเขียนไป๋เซียนย่ง ได้กล่าวไว้ว่า “ความประทับใจในตัวของหม่าเพ่ยจาง ที่มอบให้กับโลกใบนี้ก็คือ เธอไม่ใช่ภรรยาของ ไป๋ชงซี และไม่ใช่แม่ของไป๋เซียนย่ง เธอเป็นผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยวพึ่งพาตนเอง"

    หม่าเพ่ยจาง เกิดในปี ค.ศ. 1903 ในครอบครัวข้าราชกาลผู้มียศใหญ่ อีกทั้งเธอก็เป็นลูกคนโต หน้าตาดี มีมารยาท รู้จักวางตัว จึงกลายเป็นบุตรที่รักของพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ และสิ่งนี้เอง ทำให้เธอพัฒนาลักษณะนิสัยที่ไม่กลัวใคร 

    ต่อมาเมื่อโตขึ้นเธอก็ได้เข้าเรียน แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกไม่พอใจกับระบบการเรียนการสอนของที่โรงเรียน เพราะรู้สึกว่ามันล้าสมัย หัวโบราณเกินไป ทำให้แม่ของเธอต้องส่งเธอไปเรียนยังโรงเรียนนานาชาติ

    แม้ว่าเธอจะเป็นคนหัวสมัยใหม่ แต่เธอก็ยื่นคำขาดให้พ่อว่า สามีที่จะให้แต่งงานด้วยนั้นห้ามีหญิงอื่น ต้องอยู่ในสถานะผัวเดียวเมียเดียวเท่านั้น เนื่องจากในยุคนนั้นการที่ผู้ชายมีภรรยาหลายคนถือเป็นเรื่องปกติ ถือเป็นคำขอที่มากเกินไปจริงๆ สำหรับคนในสมัยนั้น

    ในปีค.ศ. 1923 หม่าเพ่ยจาง อายุครบ 20 ปีบริบรูณ์ เธอได้หมั้นหมายกับ ไป๋ชงซี

    ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ปีค.ศ.1925 เธอก็ได้จัดงานแต่งงานกับ ไป๋ชงซี ที่อายุมากกว่าเธอถึง 10 ปี เขาเป็นหัวหน้าทหารขุนศึกที่กล้าหาญ ผู้ชายแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับการเป็นสามีของผู้หญิงที่ฉลาดอย่าง หม่าเพ่ยจาง

    หลังจากแต่งงาน สามีของเธอก็พาหม่าเพ่ยจางไปพบแม่ของเขา  เราทราบกันดีอยู่แล้วว่า หม่าเพ่ยจาง เป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอรู้ดีว่าควรทำดีกับแม่สามีไว้ เพราะนั้นคือภูเขาลูกใหญ่ที่จะให้เธอพึ่งพิงได้ ดังนั้นเธอจึงเป็นสะใภ้ที่ว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังแม่สามี จนกลายเป็นที่รัก และนั่นก็ทำให้คนเป็นสามีรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก หลังจากแต่งงานได้ 7 วัน ไป๋ชงซีก็ถูกเรียกให้กลับไปเป็นทหารแนวหน้า เนื่องจากมีสถานการณ์ฉุกเฉินทางทหาร 

    ในระหว่างทางที่ไป๋ชงซีกำลังเดินทางไปอยู่นั้น ฝ่ายตรงข้ามก็เข้าไปโจมตีเมืองกุ้ยหลิน (เมืองที่แม่และภรรยาของเขาอาศัย) สุดท้ายเมืองนี้ก็ตกอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม เมื่อไป๋ชงซีทราบเรื่องก็รีบส่งคนให้ไปตามหาแม่และภรรยาของเขาทันที

    ที่แท้แล้วฝ่ายตรงข้ามต้องการที่จะจับตัวภรรยาของไป๋ชงซีต่างหาก จึงได้วนกลับมาที่เมืองกุ้ยหลิน ทันทีที่เขาทราบเรื่องก็รีบขี่ม้าเร็วกลับไปตามหาด้วยตนเองทันที

    แต่ใครจะไปรู้ว่าที่จริง ภรรยาของเขา หม่าเพ่ยจางเป็นผู้หญิงที่ฉลาด ไหวพริบเยี่ยมเพียงใด หลังจากที่เธอทราบว่ามีการโจมตีของข้าศึก ก็รีบหนีเข้าไปยังหลุมหลบภัยที่ชาวต่างชาติเคยทำไว้ หลังจากนั้นก็ขอให้ทหารส่งสานไปให้สามีรับรู้ว่าเธอหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหน

    ทำให้ข้าศึกไม่รู้ว่าตอนนี้ หม่าเพ่ยจางอยู่แห่งหนใด เมื่อไป๋ชงซีตามไปถึงโรงพยาบาลที่หม่าเพ่ยจางหลบซ่อนตัวอยู่ เมื่อทั้งคู่ได้พบหน้ากัน ไป๋ชงซีถึงเข้าใจว่า เธอเหมาะที่จะเป็นภรรยาของนายทหารเป็นอย่างมาก เนื่องจากมีความคิดที่รอบคอบ ไม่ตื่นตระหนกตกใจใดๆ แถมยังสามารถรับมือกับสถานการณ์คับขันได้ดีมาก

    หลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ข้าศึกโจมตีแบบนี้อยู่หลายครั้ง แต่เธอก็สามารถวางแผนและเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง ยิ่งทำให้ไป๋ชงซีรู้สึกประทับใจและหลงรักเธอมากขึ้น

    ในปีค.ศ. 1929 ในปีนั้นมีเหตุการณ์ครั้งใหญ่ ทำให้เขาต้องส่งภรรยาและลูกสาวทั้งสองคนไปหลบที่ฮ่องกง และนั่นเป็นการเริ่มต้นที่ทั้งคู่ต้องห่างจากกันเป็นเวลา 2 ปี

    ในช่วงปีแรก เนื่องจากไป๋ชงซียังไม่ชินกับการต้องห่างไกลภรรยาและลูกสาว ทำให้นอนไม่หลับ ในทุกคืนต้องให้ทหารยศน้อยมาเล่นหมากเป็นเพื่อน

    แต่ผู้ชายเมื่อเหงากายก็แน่นอนว่าอดใจไม่ไหว สุดท้ายก็ไปพบรักกับสาวรูปร่างหน้าตาดี อ่อนเยาว์ที่ชื่อ หวังซื่อไต่ ซึ่งเป็นผลงานที่ทหารชั้นน้อยพามาให้ไป๋ชงซีถึงหน้าประตูบ้าน

    แน่นอนว่า ชายใดได้เห็นความงามของเธอ เป็นต้องอดใจไม่ได้ และหลังจากนั้นทั้งคู่ก็อาศัยร่วมกัน และไป๋ชงซีก็ได้เลื่อนยศ มีเงินทอง ลาภยศมากมาย ไม่นานหวังซื่อไต่ก็ตั้งภรรค์ และคลอดลูกชายที่อ้วนถ้วนสมบรูณ์ให้กับเขา นั่นเป็นสิ่งที่เขารอคอยมานานมาก เป็นของขวัญที่เขาดีใจที่สุดในชีวิต เนื่องจากหม่าเพ่ยจางไม่มีลูกชายให้เขา

    ในตอนนั้นเอง เมื่อหม่าเพ่ยจางรู้เรื่องนี้ ก็รีบเดินทางมาหาสามีทันที ตลอดทั้งคืนเธอนั่งคิดไตร่ตรองอยู่นานว่าจะพูดอะไรดี แต่เธอรู้เพียงอย่างเดียวว่า เรื่องนี้ต้องจัดากรให้ดีที่สุด เพื่อว่าจะได้ไม่สร้างปัญหาให้เธอภายหลัง

    เมื่อไป๋ชงซีเห็นภรรยามาถึงหน้าบ้านก็ตกใจมาก หม่าเพ่ยจางไม่พูดมาก เข้าประเด็นทันทีว่า “ฉันรู้เรื่องหมดแล้วนะ ที่มาก็เพื่อจะมาจัดการเรื่องนี้แหละ ลูกชายเก็บไว้ได้ ฉันจะเป็นคนเลี้ยงเอง แต่ผู้หญิงคนนั้นห้ามพาเข้าบ้านเด็ดขาด”

    สามีของเขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี หม่าเพ่ยจางเห็นแววตาของสามีก็รีบชิงถามไปก่อนว่า “ไม่งั้นคุณจะจัดการยังไง?” ไป๋ชงซีรู้ตัวว่ากำลังทำผิด จึงไม่กล้าพูดอะไรมาก

    ไป๋ลงซีเดินไปข้างภรรยาแล้วพูดว่า “ทุกอย่างก็แล้วแต่คุณแล้วกันนะ คุณจัดการไปเลย”

    เธอจึงพาหวังซื่อไต่มาพูดคุย “แม่สาวน้อย เธอยังอายุน้อย ยังมีอนาคตอีกไกล อย่ามาเป็นน้อย ทนลำบากเป็นรองให้คนอื่นข่มเหงเลย ฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่ง ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ส่วนลูกวางใจได้ ฉันจะเลี้ยงดูอย่างดีเอง”

    ในตอนนั้นหวังซื่อไต่ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ หม่าเพ่ยจางก็พูดต่อไปว่า “น้องจ๋า นี่ถือเป็นบทเรียนชีวิต ต่อไปจะต้องตามหาแรกแท้ ที่เป็นผู้ชายของเธอเพียงคนเดียว อย่าไปเอาผู้ชายที่เป็นของคนอื่นมาเรียกว่ารัก เพราะมันเป็นไปไม่ได้”

    หลังจากนั้นเป็นต้นมา พวกเขาทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตที่สงบสุข ไม่ทะเลาะกันถึงเรื่องนี้อีก แม้ว่าไป๋ลงซีจะเคยนอกใจไปมีหญิงอื่น แต่เขาก็เทิดทูนให้ หม่าเพ่ยจางเป็นภรรยาหนึ่งในใจของเขาตลอดมา 

    สามีจะเป็นใหญ่เป็นโตได้ ก็ต้องมีภรรยาที่เก่ง และมีความสามารถในการจัดการปัญหาต่างๆ เบื้องหลังให้ได้ 

    สุดท้ายตลอดระยะแห่งการใช้ชีวิตคู่ 30 กว่าปีของทั้งสอง หม่าเพ่ยจางก็มีลูกชายให้ไป๋ชงซี 6 คน และลูกสาว 3 คน บวกกับลูกชายของหวังซื่อไต่อีก 1 คนรวมแล้วก็มีลูกทั้งหมด 10 คนด้วยกัน

    ทั้งคู่ก็ครองรัก เป็นครอบครัวใหญ่ที่มีความสุขตลอดไป

ที่มา : 17goforward | เรียบเรียงโดย LIEKR