พ่อแม่เก็บอารมณ์ดีที่สุดให้เรา แต่เรากลับนำอารมณ์ดีที่สุดไปให้ "คนแปลกหน้า"

LIEKR:

จงเตือนตัวเองว่าอย่าเผลอใช้ "อารมณ์ที่ดี" ไปกับคนแปลกหน้าหมด แล้วเหลืออารมณ์แย่ ๆ ไปลงกับคนที่รักเรามากที่สุด..

        วันนี้ทางทีมงานมีบทความดี ๆ มาแบ่งปัน เป็นบทความจากต่างประเทศ พูดถึงอารมณ์ที่พ่อแม่มีให้เรา แต่พอเราเริ่มโตขึ้น เริ่มเข้าใจความหมายของอารมณ์มากขึ้น กลับไม่รู้จักใช้อารมณ์ในทางที่ถูกต้อง 

เมื่อตอนเป็นเด็ก เราไม่รู้ว่าอะไรคือ “อารมณ์”

 

Sponsored Ad

 

รู้แค่เพียง “มีความสุขก็หัวเราะ” และเมื่อ “เศร้าใจก็ร้องไห้”

รู้แค่เพียงว่า พ่อจะคอยบังฝนให้ และแม่จะคอยช่วยกั้นลมให้

รู้แค่เพียงว่า เมื่อไม่มีเสื้อใส่ให้ถามแม่ และไม่มีเงินใช้ให้ถามพ่อ

ขอแค่เอ่ยปากขอก็จะได้ “ความรัก” และ “ความอดทน” จากพ่อแม่แล้ว

ทำให้คิดเสมอว่าทุกสิ่งได้รับมาก็สมควรแล้ว


แต่พอเริ่มเติบใหญ่ “การดูแลเอาใจใส่” ของพ่อแม่กลับกลายเป็น “ส่วนเกิน”

 

Sponsored Ad

 

เมื่อถามว่าเสื้อผ้าใส่น้อยไปไหม แต่เรากลับทำหน้าบึ้งใส่ท่าน

เมื่อถามว่าเรียนทันเพื่อนไหม แต่เรากลับรำคาญ หันหน้าหนีแล้วเดินจากไป

เมื่อถามว่าเข้ากับเพื่อนที่โรงเรียนได้ไหม? แต่เรากลับกระแทกโทรศัพท์ใส่ ส่วนปลายทางได้ยินแต่เสียง ตู๊ดดด.. ตู๊ดด..

เมื่อมีความรัก ก็ให้ความสำคัญแฟนมาก

 

Sponsored Ad

 

ไม่พาไปเลี้ยงน้ำชา ก็พาไปกินข้าว

ไม่ซื้อเสื้อผ้าให้ ก็จะซื้อรองเท้าให้

ไม่ซื้อของขวัญให้ ก็จะซื้อดอกไม้ให้

แต่กับพ่อแม่ของตนเอง ทำไม่ได้ถึงครึ่งหนึ่งที่ทำให้แฟนเลย

        ทุกคนรู้ดีว่าความลำเอียงของเราจะทำให้คนที่รักเรามากที่สุด ค่อย ๆ หมดความอดทนกับเราไปในที่สุด

 

Sponsored Ad

 

        เมื่อมีครอบครัวแล้ว ก็จะรักและเอาใจภรรยามาก ส่วนพ่อแม่ก็ทิ้งไว้ไม่แยแส พ่อแม่เก็บช่วงเวลาที่ดีที่สุดให้แก่เรา เก็บสิ่งที่ดีที่สุดให้เรา มอบทั้งใจเพื่อเอาใจใส่เรามากที่สุด และเก็บความอดทนที่ดีที่สุดให้กับเรา

        แต่ทว่า.. เรากลับใช้อารมณ์ที่ดีและมีความอดทนให้กับคนแปลกหน้า สุดท้ายเหลืออารมณ์ที่แย่และเลวร้ายที่สุดให้กับคนที่รักเรามากที่สุด

        มนุษย์เราเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่.. ให้ลองถามตัวคุณเองดู เพราะไม่มีใครเข้าใจตัวคุณได้มากกว่าตัวคุณเอง

ที่มา : foyuan | เรียบเรียงโดย LIEKR

บทความแนะนำ More +

บทความที่คุณอาจสนใจ