เด็กทุกคนคือ ทูตสวรรค์ ที่สวรรค์ส่งมาให้ พวกเขาเปรียบเสมือนความหวังในอนาคตของครอบครัวและประเทศชาติ ลูกๆ ทุกคนสมควรเติบโตอย่างแข็งแรงภายใต้การดูแลของพ่อแม่ 

    มีเพลงจีนอมตะที่มีเนื้อร้องท่อนหนึ่งของเพลงว่า "เด็กที่มีแม่เปรียบเสมือนขุมทรัพย์ และเด็กที่ไม่มีแม่ก็เหมือนรากหญ้า" แสดงให้เห็นว่าบทบาทของแม่ในครอบครัวมีความสำคัญมากเพียงใด ความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่ และพ่อแม่ส่วนใหญ่เต็มใจที่จะมอบทุกสิ่งเพื่อลูกที่ตนรัก แต่ทว่าในความเป็นจริงของยุคนี้คือ มีพ่อแม่หลายคนที่ไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้ปกครองของเด็กเลย สื่อต่างประเทศเปิดเผยเรื่องราวของเด็กหญิงวัย 10 ขวบที่ต้องทำหน้าที่เป็นเสาหลักของบ้าน ทำหน้าที่เหมือนแม่ของน้องๆ ทั้งที่ตนเองก็ยังเป็นเด็ก พวกเขาอาศัยในหมู่บ้านเล็กๆของ เมืองหนานทัง มณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน

    เสี่ยวหญิงวัย 10 ขวบเกิดมาในครอบครัวที่สุดแสนจะลำบาก เนื่องจากมีฐานะที่ยากจนมากๆ เธอต้องรับภาระการเป็นพี่สาวที่ต้องดูแลน้องชายอีก 2 คน เมื่อ 3 ปีก่อน คุณพ่อจากพวกเขาไปอยู่อีกโลกเพราะโรคร้าย ส่วนคุณแม่หลังจากที่พ่อเสียก็เก็บข้าวของออกจากบ้านไป โดยที่ไม่กลับมาอีกเลย เนื่องจากรับภาระหนักในการเลี้ยงดูลูกทั้ง 3 คนไม่ไหว ปล่อยให้ 3 พี่น้องต้องเผชิญชะตากรรมกันเอง โดยที่ไม่มีผู้ใหญ่เคียงข้าง ในที่สุดพวกเขาทั้ง 3 คนก็กลายเป็นเด็กกำพร้าไปโดยปริยาย

    ในทุกๆ เช้ามืดพี่สาวเสี่ยวหญิงก็จะตื่นนอนประมาณตี 5 ก่อนน้องชายเพื่อมาเตรียมอาหารเช้าและอุปกรณ์การเรียนให้น้องๆและตนเอง เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วก็จะเรียกน้องชายทั้งสองคนลุกขึ้นมาแปรงฟัน กินข้าว แต่งตัวไปโรงเรียน

    ในทุกๆ วัน เสี่ยวหญิงจำเป็นต้องรีบไปให้ถึงโรงเรียนก่อน 6 โมงเช้า เพื่อทำหน้าที่แจกอาหารเช้าให้นักเรียนในโรงเรียนทุกคน นี่เป็นงานที่โรงเรียนมอบหมายให้เธอทำเพื่อแลกกับรายได้เสริมนิดๆ หน่อยๆ ที่จริงโรงเรียนอยากมอบให้เสี่ยวหญิงโดยตรง แต่ก็กลัวว่า เสี่ยวหญิงจะรู้สึกไม่ดีและไม่มีความภาคภูมิใจในตนเอง ดังนั้นทางโรงเรียนจึงได้จัดงานนอกเวลาให้กับเธอเป็นพิเศษ โดยในโรงเรียนมีห้องเรียนมากกว่า 20 ห้อง เสี่ยวหญิงจะต้องแบกถังโจ๊กไปแจกจ่ายนักเรียนแต่ละห้องและทีละคน

.

    เสี่ยวหญิงเป็นเด็กที่กตัญญูเชื่อฟังเป็นอย่างมาก นอกจากนี้แล้วการเรียนของเธอก็ไม่เคยตกเลย ได้ผลการเรียนที่ดีเยี่ยมทุกภาคเรียน แถมเธอยังเป็นผู้ช่วยของคุณครูอีกด้วย ในตอนเช้า หากครูมีธุระมาไม่ทัน เสี่ยวหญิงก็จะนำเพื่อนๆ ท่องตำราในตอนเช้าด้วยกัน

    พอหลังเลิกเรียนเธอก็จะรีบวิ่งกลับบ้าน เพื่อไปทำงานบ้าน เนื่องจากในบ้านของเธอไม่มีน้ำใช้ ทำให้เธอจำเป็นต้องไปแบกน้ำเข้ามาในบ้านเพื่อใช้อาบน้ำ ทำอาหาร ซักผ้า และอื่นๆ ทุกวัน

    เพื่อนบ้านเมื่อเห็นว่าเสี่ยวหญิงมีชีวิตที่ค่อนข้างลำบากมาก ก็อดสงสารไม่ได้ จึงเข้ามาช่วยเหลือ ให้ผักและผลไม้สดแก่พวกเขาสามพี่น้องได้ทำกิน เสี่ยวหญิงรู้สึกดีใจมากและไม่เคยลืมพระคุณนี้ของคุณป้าน้าอาข้างบ้านเลย

    จะเห็นว่าแม้ว่าภายในบ้านของพวกเขาจะทรุดโทรมผุพังมาก แต่ก็มีความสะอาดเรียบร้อยมากเช่นกัน หลายครั้งที่น้องชายทั้งสองคนมันเล่นซุกซน วิ่งออกไปเล่นนอกบ้านจนเธอต้องไปตามกลับมาเพื่อให้ทำการบ้านและเตรียมตัวเข้านอน

    สำหรับเสี่ยวหญิงแล้ว คำว่า “เหนื่อยล้า” ไม่มีในความคิดของเธอเลย เพราะเธอมีภาระต้องดูแลมากมาย จนแทบไม่มีเวลาคิดว่า เหนื่อยไหม ท้อไหม แต่เมื่อสื่อเข้าไปสัมภาษณ์และถามถึงความรู้สึก เธอกลับน้ำตาซึม จุกจนพูดอะไรไม่ออก ในบ้านของเสี่ยวหญิงเลี้ยงแม่ไก่ไว้ 1 ตัว และมันจะออกไข่ทุกวัน แต่เสี่ยวหญิงกลับไม่เคยได้กินไข่เลย เพราะเธอจะให้น้องชายทั้งสองคนกินก่อนเสมอ เธอบอกว่า “น้องยังเล็กจำเป็นต้องให้น้องได้กินก่อน”

    ทุกวันหลังจากที่ทำอาหารเย็นเสร็จ เธอก็จะเอาเสื้อผ้าของที่บ้านไปซักและตาก ส่วนน้องชายยังเล็กมาก ก็จะวิ่งเล่นไปมารอบบ้าน เสี่ยวหญิงเล่าว่า หลังจากที่พ่อจากไปได้ไม่กี่วัน แม่ก็เอาเงินเก็บทั้งหมดที่ครอบครัวเหลืออยู่ไปและเก็บข้าวของจากไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลาอะไรเลย ในตอนนั้นเมื่อน้ารู้เรื่องเข้าก็รีบบอกว่า จะหาครอบครัวอุปถัมภ์ให้พวกเราได้มีที่อยู่อาศัย ในตอนนั้นเสี่ยวหญิงรู้สึกต่อต้านเป็นอย่างมาก พร้อมกับพูดออกไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ น้องชายทั้งสองคนนี้หนูดูแลเองได้ เราจะไม่แยกจากกันไปไหน” ในตอนนั้นน้าก็ทำอะไรไม่ได้ เสี่ยวหญิงใจแข็งและเด็ดเดี่ยวมาก เกินกว่าที่น้าจะพูดเกลี้ยกล่อมได้

    สังคมยังไม่แล้งน้ำใจขนาดนั้น หลังจากที่เรื่องราวของเสี่ยวหญิงและน้องชายทั้งสองคนถูกเผยแพร่ออกไป ก็ทำให้มีผู้มีน้ำใจจำนวนมากหลั่งไหลนำสิ่งของมาให้พวกเขาสามพี่น้อง บ้างก็เป็นเตียงนอน อุปกรณ์เครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน เมื่อถามถึงอนาคต เสี่ยวหญิงก็บอกว่า "เธอจะตั้งใจเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อหาเงินมาดูแลน้องชายทั้งสองคน เพื่อว่าพวกเขาจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนเธอ หนูจะทำทุกอย่างเพื่อให้น้องๆ ได้เรียนต่อถึงมหาวิทยาลัยให้ได้" 

    เมื่อถามถึงแม่ เสี่ยวหญิงก็ก้มหน้าสักครู่ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า “ถ้าแม่จะกลับมาอยู่กับหนูและน้องๆ พวกเราก็พร้อมที่จะให้อภัยค่ะ” (อ่านถึงตรงนี้น้ำตาไหลจริงๆ จุกมาก เด็กตัวแค่นี้แต่จิตใจสูงส่งมาก)

    ที่จริงสมาชิกทุกคนในครอบครัวล้วนมีบทบาทสำคัญที่แตกต่างกันมาก หวังว่าแม่ของเสี่ยวหญิงจะคิดได้ และกลับมาหาพวกเขา อยู่กันเป็นครอบครัวที่มีความสุขตลอดไป เพราะเด็กทุกคนล้วนต้องการความอบอุ่นจากพ่อแม่เสมอ 

ที่มา : fbiavip | เรียบเรียงโดย Liekr