จีนคัดนางในอย่างโหด ยิ่งกว่าคัดนางงาม จาก 5,000 คนเหลือแค่ 50 คนได้อยู่ต่อในวัง

LIEKR:

ฟันต้องเรียงกันสวย ห้ามมีกลิ่นรักแร้ ผิวพรรณไม่มีริ้วรอย

    เมื่อเราพูดถึงเรื่องราวในพระราชวังจีน ชื่อว่าหลายคนคงรู้ว่ามันมีเรื่องเล่าเล่ามากมายไม่จบสิ้น แต่ดูเหมือนว่าหัวข้อที่คนสนใจก็ยังไม่พ้นเรื่อง “นางใน” โดยสมัยราชวงศ์หมิงเป็นช่วงที่พระราชวังคับคั่งไปด้วยบุคลากรในพระราชวัง โดยเฉพาะนางกำนัล 

 

    ตามบันทึกเขียนไว้ว่า ช่วงเวลานั้นมีนางกำนัลในพระราชวังมากถึง 9,000 คน และมีการคัดเลือกนางในที่เข้มข้นอย่างมาก

 

Sponsored Ad

 

 

    โดยแต่ละราชวงศ์มีรายละเอียดแตกต่างกัน แต่วันนี้เราจะมาพูดถึงราชวงศ์หมิงกันว่า จักรพรรดิหงอู่ (จูหยวนจาง) จำเป็นต้องป้องกันภัยจากบรรดาญาติของพระสนมและพระมเหสี การคัดเลือกพระสนมและพระมเหสีจึงต้องมาจากสามัญชนทั้งหมด บันทึกหลายแห่งบอกเล่าถึงสถานการณ์บ้านเมืองในช่วงคัดเลือกว่า ชาวบ้านพากันวิตกกังวลมาก รีบจับคู่ให้ลูกหลานที่เป็นผู้หญิงแต่งงานกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกคัดเลือก ส่งผลให้มีประชากรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

 

Sponsored Ad

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

    ในขณะที่ราชวงศ์ชิง มุ่งรักษาสายเลือดในราชวงศ์ซึ่งเป็นชนชั้นปกครอง จึงเป็นราชวงศ์ที่เลือกพระสนมและพระมเหสีจากคนในตระกูล 8 กองธง (สมัยราชวงศ์ชิงแบ่งกองทหารเป็น 8 กลุ่ม ผู้ควบคุมจะเป็นผู้มีสัมพันธ์หรือเป็นญาติในตระกูลของจักรพรรดิและพระญาติในราชวงศ์ชิง)

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

 

Sponsored Ad

 

    โดยการคัดเลือกนางในนี้จะทำการคัดเลือกทุก 3 ปี ซึ่งพิธีคัดเลือกนางในเกิดขึ้นครั้งแรกในราชวงศ์ชิง จัดในรัชศกซุ่นจื้อปีที่ 11 หลังจากจักรพรรดิซุ่นจื้อเป็นต้นมา บุตรีของขุนนาง 8 กองธงได้แก่ แมนจู มองโกล และชาวฮั่น สตรีที่มีอายุ 13-17 ปี ต้องเข้ารับคัดเลือก หากยังไม่ผ่านการคัดเลือกมีข้อกำหนดว่า “ห้ามแต่งงานเด็ดขาด แต่เมื่ออายุเกิน 17 ปีแล้ว ยังไม่เคยได้รับเลือกถึงจะอนุญาตให้แต่งงานได้ 

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

 

Sponsored Ad

 

    นอกจากนี้แล้ว จ้าวกว่างเชา ผู้เขียนและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับพระราชวังต้องห้ามบันทึกในหนังสือ “ร้อยเรื่องราววังต้องห้าม” อธิบายว่า กรมวังจะเป็นฝ่ายคัดเลือกสตรีจากเปาอี ของ 3 กองธงระดับสูงเข้าวังเพื่อเป็นนางกำนัลในราชสำนักด้วย ย่อมเข้าข่าย “คัดสาวงาม” เช่นกัน โดยกลุ่มนี้ก็มีสิทธิได้เลื่อนขั้นเป็นพระสนมหากต้องตาองค์จักรพรรดิ เมื่อให้กำเนิดพระโอรสก็ได้ขึ้นเป็นพระมเหสีทันที

 

    ในสมัยราชวงศ์หมิงมีพระมเหสี และพระสนม 12 ระดับ แม้ผู้ได้รับคัดเลือกจะถือว่ามีสิทธิเป็นถึงพระมเหสี แต่คนส่วนใหญ่ก็เกรงกลัวชีวิตที่ต้องไปอยู่ในมุมที่โดดเดี่ยวไม่เป็นที่รู้จัก หรือใช้ชีวิตวัยสาวอย่างเงียบเหงาในฐานะพระสนมของฝ่ายใน ในพื้นที่พระราชวังอันกว้างขวาง 

 

Sponsored Ad

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

     แม้ว่าจะมีสวัสดิการมากมาย เช่น มีนางกำนัลรับใช้จำนวนมากก็ตาม แต่ด้วยความเข้มงวดของราชวงศ์หมิง นางกำนัลแม้เสียชีวิตก็ไม่ได้ออกจากวัง สำหรับนางกำนัลที่สูงอายุ ร่างกายอ่อนแอจะโดนส่งไปอยู่ที่อานเล่อถังตลอดชีวิต

    เมื่อพูดถึงรูปแบบการคัดเลือกที่ว่าเข้มงวดของราชวงศ์หมิง ไม่เพียงแค่เข้มในแง่เกณฑ์การคัดเลือกเท่านั้น แต่โหดมากก็คือ จะทำการคัดเลือกเอา 1 คน จาก 100 คนเลยทีเดียว

 

Sponsored Ad

 

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

    การคัดในสมัยรัชศกเที่ยนฉี่ปีที่ 1 ซึ่งจักรพรรดิซีจงจะจัดพิธีอภิเษกสมรส จี้เสี่ยวหลานบันทึกใน “หมิงอี้อานหวงโฮ่วไว่จ้วน” ว่า ตอนต้นจะคัดเลือกสตรีอายุ 13-15 ปี รวมแล้ว 5,000 คนจากทั่วอาณาจักร จากนั้นจึงมาตรวจสอบคุณสมบัติอย่างเข้มงวด ดังนี้

    ตามบันทึกเขียนไว้ว่า "ต้องมีฟันเรียงกันได้ระเบียบ ขันทีตรวจสอบตามเกณฑ์ กล่าวว่าฟันบางคนยาวไป ฟันบางคนสั้นไป ฟันบางคนอ้วนไป ฟันบางคนผอมไป สตรีเหล่านี้ล้วนถูกคัดออก ต้องกลับบ้าน 1,000 คน"

Sponsored Ad

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

    รุ่งเช้าของอีกวัน เหล่าสตรียืนเหมือนวันก่อน ให้ขันทีสำรวจใบหู ดวงตา ปาก จมูก ผม ผิว แขนขา เอว ไหล่ หลัง หากลักษณะใดลักษณะหนึ่งมิได้คุณสมบัติจะมิได้รับคัดเลือก อีกทั้งให้สตรีเหล่านั้นขานเชื้อชาติ แซ่ ปีเกิด อายุ หากฟังเสียงแล้วค่อนข้างคล้ายบุรุษ เสียงอ่อนแรงไป เสียงต่ำไป เสียงตะกุกตะกัก จะถูกตัดออกทั้งหมด มีผู้ที่ถูกคัดออก 2,000 คน

    และในวันถัดมา ขันทีนำอุปกรณ์วัดมาวัดขนาดมือเท้าของสตรี เมื่อวัดเสร็จให้เดินวนไปมาหลาย 10 ก้าวเพื่อดูความสมบูรณ์ โดยจะคัดสตรีที่ข้อมือสั้นไป เท้าใหญ่ไป กิริยาหลุกหลิกออก ในรอบนี้คัดออกอีก 1,000 คน

     ที่เหลือ 1,000 คน จะได้รับเรียกเข้าวัง ให้นางในเป็นผู้คัดเลือกด้วยการพาเข้าห้องมิดชิด สำรวจหน้าอก ดมกลิ่นรักแร้ มัดผิวหนังดูริ้วรอย ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมีเพียง 300 คนเท่านั้น ทั้งหมดได้เป็นนางใน

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

    

    จะเห็นได้ว่าการคัดเลือกนางในสมัยราชวงศ์หมิงมีเกณฑ์หลักเน้นไปที่ “ความงาม” ขณะที่ราชวงศ์ชิงเน้นพิจารณาจากชาติตระกูลและคุณธรรมเพื่อบ่งบอกว่าจักรพรรดิให้ความสำคัญกับคุณธรรมไม่ได้ลุ่มหลงกามารมณ์ โดยตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่อยู่ในพระราชวัง จะโดนสังเกตลักษณะนิสัยและการพูดจาอย่างละเอียดเพื่อวิเคราะห์ลักษณะต่างๆ รวมกันว่าเป็นคนแข็งกระด้างหรืออ่อนโยน ไร้สติปัญญาหรือเฉลียวฉลาด ดังนั้นผู้ที่ได้รับเลือกมีเพียง 50 คน ทั้งหมดได้เป็นพระสนม

 

(ภาพประกอบเนื้อหาเท่านั้น)

    จักรพรรดิคังซีในราชวงศ์ชิงมีพระมเหสีและพระสนม 55 คน โดยชิงกงซู่เหวิน ระบุไว้ว่าเมื่อรัชศกคังซีปีที่ 49 จักรพรรดิตรัสแก่ต้าเสวียซื่อว่า นางกำนัลสมัยราชวงศ์หมิงที่มีถึง 9,000 คน ขันทีอีก 100,000 คน อาหารการกินจึงมีไม่พอแจกจ่าย บางวันถึงกับมีคนอดตายเลยทีเดียว ดังนั้นในสมัยราชวงศ์ชิง จึงเหลือแค่ 400-500 คน ทั้งนี้ นางกำนัลที่ถวายงานครบวาระแล้วสามารถออกจากวัง กลับบ้านและแต่งงานได้ ใช้ชีวิตสามัญชนได้ตามปกติ

    ฟังทั้งหมดนี้แล้ว รู้สึกยังไงบ้างสำหรับการคัดเลือกนางใน พระสนมและพระมเหสีในอดีตของราชวงศ์หมิงของจีน เข้มข้นยิ่งกว่าคัดเลือกนางสาวสยามของบ้านเราเสียอีก

ที่มา : silpa-ma

บทความที่คุณอาจสนใจ